بررسی ارتباط سطح سرمی فسفر و منیزیم زمان پذیرش با برایندهای بالینی در بیماران ضربه به سر

زمینه:

 آسیب های مغزی ناشی از تروما دومین علت مرگ و میر در ایران است. شناخت عوامل موثر در برایندهای بالینی این بیماران می تواند باعث بهبود نتایج درمانی شود. 

هدف:

 این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سطح سرمی فسفر و منیزیم زمان پذیرش با برایندهای بالینی در بیماران ضربه به سر انجام شد. 

مواد و روش ها:

 مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است که در سال 1397 در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهید رجایی قزوین انجام شد. 70 بیمار ضربه به سر تحت تهویه مکانیکی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، به روش در دسترس انتخاب شدند. بیماران بر اساس سطح فسفر روز پذیرش به دو گروه هیپوفسفاتمی (فسفر <3 میلی گرم بر دسی لیتر) و نورموفسفاتمی (فسفر ≥3 میلی گرم بر دسی لیتر) و سطح منیزیم روز پذیرش در دو گروه هیپومنیزیمی (منیزیم <1/5 میلی گرم بر دسی لیتر) و نورمومنیزیمی (منیزیم ≥1/5 میلی گرم بر دسی لیتر) قرار گرفتند. بیماران گروه هیپومنیزیمی با گروه نورمومنیزیمی و بیماران گروه هیپوفسفاتمی با نورموفسفاتمی، با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، کای دو و فیشر از نظر برایندهای بالینی مقایسه شدند.

یافته ها :

دو گروه منیزیم در میزان جداسازی موفق، طول تهویه مکانیکی و میزان مرگ اختلاف معناداری داشتند (0/03= P و 0/01=P و 0/03=P) و در نتایج خروج لوله تراشه و طول مدت بستری در بیمارستان اختلاف معنادار نبود (P= 0/35 و 0/07=P). اختلاف بین دو گروه فسفر در جداسازی موفق معنادار بود (0/006=P) ولی در طول مدت تهویه مکانیکی، طول مدت بستری، نتایج خروج لوله تراشه و میزان مرگ اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/06= P و 0/08= P و 0/13=P و 0/18=P).

نتیجه گیری:

 سطح سرمی فسفر و منیزیم بر برایند های بالینی بیماران ضربه به سر تاثیر دارد.