بررسی اثر ضد قارچی باکتری های مولد اسید لاکتیک جدا شده از کره مسکه، دوغ شتر و ماست محلی بر روی آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس نایجر

در فرآورده های غذایی و دامی از انواع مختلف نگه دارنده های شیمیایی و آنتی بیوتیک ها به منظور مهار رشد آسپرژیلوس فلاوس و دیگر قارچ های توکسین زا استفاده می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر ضدقارچی لاکتیک اسید باکتری های جدا شده از کره مسکه، دوغ شتر و ماست محلی علیه کپک های توکسین زای آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس نایجر بود. برای این منظور از بین جدایه هایی که قبلا اثرات ضدباکتریایی آن ها مورد بررسی قرار گرفته بودند، جدایه های لاکتوباسیلوس پلانتاروم B38، انتروکوکوس فاسیوم C8 و لاکتوباسیلوس رامنوسوس Y89 با بیش ترین اثر بازدارندگی بر باکتری های بیماری زا، انتخاب و تاثیر ضدقارچی آن ها در برابر کپک های توکسین زا با استفاده از روش دولایه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که جدایه های لاکتیکی در پایان روز چهارم از رشد آسپرژیلوس نایجر جلوگیری نمودند و انتروکوکوس فاسیوم، لاکتوباسیلوس رامنوسوس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم به ترتیب 70/84، 37/65 و 43/31 درصد مهارکنندگی از خود نشان دادند. هم چنین لاکتوباسیلوس رامنوسوس با 62/35 درصد بازدارندگیبه شکل معنی داری  p< 0/05 آسپرژیلوس نایجر برخوردار بود. نتایج بررسی تاثیر جدایه های لاکتیکی بر میزان رشد آسپرژیلوس فلاوس نیز نشان داد که تمام باکتری های مورد آزمون بر روی کپک مذکور دارای خاصیت بازدارندگی بودند و لاکتوباسیلوس رامنوسوس با 79/83 درصد مهار به شکل معنی داریp< 0/05  از بالاترین میزان بازدارندگی بر روی آسپرژیلوس فلاوس برخوردار بود. بنابراین با توجه به توانایی مهارکنندگی این جدایه ها پیشنهاد می شود که از آن ها به عنوان نگه دارنده زیستی و به همراه نگه دارنده های سنتزی در صنعت غذا استفاده گردد.