مقایسه فعالیت الکترومایوگرافیک عضلات تنه و ران حین پرش-فرود تک پا در مردان با و بدون زانوی پرانتزی

امروزه زانوی پرانتزی یکی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی است، اما بیومکانیک اندام و همچنین فعالیت عضلات در حین فعالیت های وابسته به ورزش در این افراد کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات تنه و ران حین پرش-فرود در مردان با و بدون زانوی پرانتزی می باشد.

در تحقیق مقطعی حاضر،30 نفر ورزشکار (15 نفر با زانوی پرانتزی و 15 نفر بدون آن) شرکت کردند. زانوی پرانتزی با استفاده از کالیپر مخصوص استخوان با دقت 0.01 میلی متر اندازه گیری شد. آزمودنی ها حرکت پرش-فرود را روی صفحه نیرو (مدل Ver 3.0.2 ساخت شرکت دانش سالار ایرانیان) انجام دادند. فعالیت عضلات با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی ثبت و 100 میلی ثانیه بعد از لحظه برخورد استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از برنامه متلب و آزمون T مستقل با سطح معناداری 05/0≤ p استفاده گردید.

یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در فعالیت عضلات دوسررانی و نیم وتری بین دو گروه مشاهده نشد، اما در میزان فعالیت عضلانی سرینی میانی001/0=P و مربع کمری 002/0=P بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد.

به نظر می رسد واروس زانو عاملی اثرگذار بر بیومکانیک پرش-فرود باشد، به طوری که باعث کاهش فعالیت عضلات سرینی میانی و مربع کمری می شود. این تغییرات ممکن است با کاهش ثبات طرفی و افزایش احتمال آسیب دیدگی در ورزشکاران همراه باشد.