مقایسه تاثیر آموزش شایستگی هیجانی و حل مسئله بر تحمل پریشانی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش شایستگی هیجانی و حل مسئله بر تحمل پریشانی در دانشجویان انجام شد.

روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه گواه نابرابر بود. نمونه پژوهش شامل 71 نفر (گروه آزمایش شایستگی هیجانی 24 نفر، گروه آزمایشی حل مسئله 20 نفر و گروه گواه 27 نفر) از بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان مازندران بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و به صورت تصادفی (قرعه کشی) انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. برای گروه های آزمایشی، آموزش شایستگی هیجانی و حل مسئله طی 10 جلسه و به مدت یک ماه آموزش داده شد، در این مدت آزمودنی های گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند.

یافته ها:

 نتایج آزمون تحلیل واریانس در اندازه گیری های مکرر، نشان داد آموزش شایستگی هیجانی سبب افزایش تحمل پریشانی در دانشجویان می شود. آموزش حل مسئله نیز سبب افزایش تحمل پریشانی در دانشجویان می شود. هم چنین، یافته ها نشان داد بین تاثیر دو گروه شایستگی هیجانی و حل مسئله بر تحمل پریشانی دانشجویان تفاوت معناداری وجود ندارد.

نتیجه گیری:

این نتایج می تواند پشتوانه ای برای به کارگیری شایستگی هیجانی و حل مسئله برای افزایش تحمل پریشانی در دانشجویان باشد.