مقایسه تاثیر آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و کمک خواهی در افزایش اشتیاق و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان اهمال کار

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و کمک خواهی در افزایش اشتیاق و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان اهمال کار انجام شد.

روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مدارس غیرانتفاعی پسرانه شاخه نظری پایه دوم دوره متوسطه دوم نواحی یک و دو شهر رشت (به تعداد 29 مدرسه و 593 دانش آموز) در سال تحصیلی 98-1397 بود که از بین آن ها تعداد 60 نفر دانش آموز اهمال کار از طریق پرسشنامه اهمال کاری سولومون و راث بلوم (2013) به صورت تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه 20 نفری (2 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) تقسیم شدند. پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی اسچافلی و همکاران (2002) و سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده و حسین چاری (1391) را همه آزمودنی های سه گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. سپس یکی از گروه های آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش راهبرد یادگیری کمک خواهی و گروه آزمایش دیگر نیز به مدت 15 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش راهبرد یادگیری خودتنظیمی قرار گرفتند. در حالی که در طول این مدت گروه کنترل هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون آمار استنباطی تحلیل چندمتغیره و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شدند.

یافته ها:

نتایج نشان داد که آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و کمک خواهی سبب افزایش اشتیاق تحصیلی دانش آموزان اهمال کار شد. آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و کمک خواهی سبب افزایش سرزندگی تحصیلی دانش آموزان اهمال کار شد. از طرفی نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش از نظر تاثیر بر اشتیاق تحصیلی و سرزندگی تحصیلی تفاوت معناداری وجود نداشت. 

نتیجه گیری:

براساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که برای کاهش و از بین بردن اهمال کاری دانش آموزان استفاده از آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و کمک خواهی مفید و موثر است.