بررسی ارتباط جهت‎گیری مذهبی (درونی و بیرونی) و نگرش به مرگ، در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی لرستان، در سال 1396

توانمندی نگرش مثبت و عملکرد مناسب پرستاران در رویارویی با واقعه ی مرگ، به میزانی زیاد، از اعتقادات مذهبی آن‎ها اثر می‎پذیرد. یک متغیر مهم مذهبی، نوع جهت‎گیری مذهبی درونی (عملی کردن باورهای دینی در همه ی رفتارها و اعمال) و بیرونی (استفاده ی ابزاری از به جاآوردن باورهای دینی، برای کسب منافع مادی) آن‎هاست. هدف این مطالعه، بررسی رابطه‎ی جهت‎گیری مذهبی و نگرش به مرگ دانشجویان پرستاری بود. نوع پژوهش، مقطعی هم بستگی بود. 202 نفر دانشجوی پرستاری دانشکده‎های پرستاری دانشگاه علوم پزشکی لرستان، در سال تحصیلی 1396-1397، با روش نمونه‎گیری طبقه‎ای تصادفی، انتخاب شدند. ابزارهای مطالعه، شامل پرسش نامه‎های جهت‎گیری مذهبی آلپورت و مقیاس استاندارد نگرش به مرگ (DAP-R) بودند. بعد از کسب رضایت نامه ی کتبی، مشارکت‎کنندگان، پرسش نامه ها را تکمیل کردند. داده‎ها، با نرم افزار SPSS 18 و آزمون‎های آماری تی‎ مستقل و ضریب هم بستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل شدند. مشخصات دموگرافیک مشارکت‎کنندگان عبارت بود از: 51.5 درصد زن، میانگین سنی 21.7 سال، 89.6 درصد مجرد، 95.5 درصد دانشجوی مقطع کارشناسی، 53 درصد مقیم خوابگاه، 94.6 درصد شیعه و 50.5 درصد دارای تجربه ی دیدن مرگ. میانگین نمره ی جهت‎گیری مذهبی درونی، بیشتر از بیرونی و در دو جنس، یکسان بود. تفاوت میانگین نمره ی جهت‎گیری درونی با پذیرش فعالانه ی مرگ، هم بستگی مثبت (0.001P<) و با اجتناب از مرگ، هم بستگی معکوس منفی معناداری داشت (0.17-/0.01p=). جهت‎گیری بیرونی، با ترس از مرگ و پذیرش با گریز، هم بستگی مثبت معناداری نشان داد (0.001P<). تفاوت میانگین نمره ی هر دو جهت‎گیری مذهبی، برحسب جنسیت، وضعیت تاهل و مذهب، معنادار نبود (0.001P>). بین ترس از مرگ و اجتناب از آن و پذیرش با گریز، برحسب جنسیت و از نظر پذیرش یا گریز با داشتن تجربه ی دیدن مرگ، ارتباطی معنا‎دار دیده شد (0.01p=). بین نگرش به مرگ و تجربه ی مرگ خانواده، ارتباطی معنادار وجود نداشت (0.001p>). یافته‎ها نشان دادند که نوع جهت‎گیری مذهبی دانشجویان پرستاری و ارتباط آن با نگرش به مرگ و پذیرش یا گریز از آن، عاملی موثر بر سلامت افراد و کیفیت ارائه ی مراقبت از بیماران محتضر، است.