تاثیر آموزش گروهی مبتنی بر رابطه درمانی والد-کودک به مادران بر کاهش احساس تنهایی دختران کم شنوا

کم شنوایی کودکان یکی از ناتوانی هایی است که پیامدهای روانشناختی نامطلوبی برای کودک و والدین او به همراه دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش گروهی مبتنی بر رابطه درمانی والد-کودک به مادران بر کاهش احساس تنهایی دختران کم شنوا انجام شد.

مطالعه حاضر پژوهشی کاربردی از نوع نیمه آزمایشی و با بهره گیری از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش، دانش آموزان دختر کم شنوا مقطع ابتدایی مدرسه ناشنوایان باغچه بان 2 شهر تهران در سال 1394 بودند. نمونه 16 نفر دانش آموز کم شنوا بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه 8 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از مداخله دانش آموزان هر دو گروه توسط مقیاس احساس تنهایی آشر و همکاران (1984) مورد ارزیابی قرار گرفتند. آموزش مبتنی بر رابطه درمانی والد-کودک در 10 جلسه دو ساعته برای مادران دانش آموران گروه آزمایش ارایه شد، در حالیکه که مادران دانش آموزان گروه کنترل تا پایان مرحله پس آزمون، بسته آموزشی را دریافت ننمودند. داده ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری در نرم افزار SPSS20 تحلیل شدند.

نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که آموزش گروهی مبتنی بر رابطه درمانی والد-کودک به مادران بر کاهش احساس تنهایی در دختران کم شنوای گروه تحت مداخله موثر بوده است.

آموزش مبتنی بر رابطه درمانی والد-کودک یک روش مفید و اقتصادی برای کاهش مشکلات و ارتقاء کیفیت رابطه والد- کودک است و می تواند به عنوان یک روش توانبخشی مبتنی بر خانواده به کار گرفته شود.