برنامه ریزی مشارکتی در ترویج علم

توسعه علمی به معنی رشد همراه با تغییر نگرش ها و تحول در نهادهای اجتماعی برای بهره برداری و نوآوری های بیشتر، نیازمند ترویج علم است و تحقق اهداف ترویج علم یا بازتاب اندیشه های علمی قابل درک برای همگان مستلزم برنامه ریزی متناسب با خصایص جامعه است. در حوزه برنامه ریزی، شیوه های گوناگونی شکل گرفته که گونه ای از آن،  برنامه ریزی مشارکتی است که در سال های اخیر مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته و در این نوع از برنامه ریزی سعی شده که امکان مشارکت عمومی در سطوح گوناگون برنامه ریزی و تصمیم سازی برای اعضای جامعه هدف فراهم شود. این مقاله توصیفی- تحلیلی با بهره گیری از منابع موجود درصدد ارائه مدل پنداشتی برنامه ریزی در ترویج علم است و به نظر می رسد برنامه ریزی مشارکتی با ماهیت و کارکرد ترویج علم در ایران تناسب و سنخیت بیشتری دارد.