مقایسه لتروزول و هورمون رهاکننده ی گنادوتروپین آگونیست در انتقال جنین فریز با سابقه ی انتقال جنین ناموفق : یک کارآزمایی بالینی

استفاده از انتقال جنین فریز شده به عنوان درمان ناباروری در لقاح در خارج از بدن به صورت روزافزون در سراسر جهان رو به افزایش است. روش های متعددی برای آماده سازی آندومتر رحم به منظور انتقال جنین فریز شده مورد بررسی قرار گرفته است.

هدف این مطالعه، بررسی پیامدهای بارداری حاصل از داروی Letrozole با آگونیست gonadotropin releasing hormone (GnRH) در جریان انتقال جنینی فریز شده می باشد.

این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 142 زن نابارور با سابقه ی شکست در انتقال جنین فریز شده انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه 71 نفره شامل گروه آگونیست GnRH  و گروه Letrozole تقسیم شدند. گروه GnRH 500 میلی گرم buserelin به همراه 4 میلی گرم استرادیول (که در صورت عدم رسیدن زخامت آندومتر به 5 میلی متر تا 6 میلی گرم افزایش یافت) دریافت کردند و گروه Letrozole 5 میلی گرم Letrozole به همراه 75 واحد هورمون تحریک کننده فولیکول نوترکیب دریافت کردند. برای هر شرکت کننده در گروه ها حداقل 2 جنین با کیفیت بالا انتقال داده شد. میزان بارداری، ثبت ضربان قلب جنین به عنوان پیامدهای مطالعه در نظر گرفته شد.

شرکت کنندگان در این مطالعه در ابتدای مطالعه خصوصیت های دموگرافیک یکسان داشتند. میانگین ضخامت در دو گروه Letrozole و گروه آگونیست GnRH به ترتیب 88/0±90/8 و 85/0±99/8 میلی متر گزارش شد (57/0=p). میزان تست مثبت BHCG و ثبت ضربان قلب جنین بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (05/0>P).

 استفاده از Letrozole و آگونیست GnRH پیامدهای مشابهی را در جریان انتقال جنین فریز شده به همراه داشت.