درمان سکته مغزی مبتنی بر سلول های بنیادی

سلول های خود تجدید شونده و قابل تمایز یا سلول های بنیادی، سلول هایی با پتانسیل بالا در ترمیم آسیب های بافتی هستند. بنابراین این یک روش امیدبخش برای درمان آسیب های بافت مغزی به دنبال اختلالات عصبی از قبیل سکته مغزی است. مطالعات حیوانی نشان داده است انواع سلول های بنیادی؛ از جمله سلول های بنیادی جنینی، سلول های القایی پرتوان بنیادی، سلول های بنیادی عصبی و سلول های بنیادی مزانشیمی، در بهبود سکته مغزی اثرات سودمندی دارند. فرایند ترمیم ممکن است به علت جایگزینی با سلول های آسیب دیده، حفاظت نورونی، نورون زایی درون زاد، رگ زایی، تعدیل التهاب و پاسخ ایمنی باشد. در سال های اخیر، روش های مبتنی بر سلول های بنیادی به دلیل اثر درمانی آن ها بر روی سکته مغزی، توجه بسیاری از دانشمندان و پزشکان را جلب نموده است.

 نتیجه گیری:

 اگرچه مطالعات بالینی متعدد نشان دادند که سلول های بنیادی از بازده بالا و ایمنی در درمان سکته مغزی برخوردار هستند، برخی از مسائل کلیدی باید در نظر گرفته شوند. موقعیت یابی این سلول ها، بقا، ردیابی، ایمنی و پروتکل پیوند سلولی؛ مانند میزان استفاده و محدوده زمانی، چالش های درمانی مبتنی بر سلول های بنیادی هستند. بنابراین درمان مبتنی بر سلول های بنیادی یک رویکرد بالقوه جدید در درمان سکته مغزی است اما هنوز مطالعات بیشتری برای بهبود کارایی این روش درمانی مورد نیاز است. این مقاله مروری، خلاصه ای از دانش و نگرانی های فعلی در رابطه با استفاده از سلول های بنیادی در بهبودی پس از سکته مغزی است.