بررسی فراوانی بی دندانی و رابطه ی آن با عوامل دموگرافیک در استان کردستان

شاخص بی دندانی از جمله نشان گرهای سلامت دهان و دندان و دست رسی به خدمات دندان پزشکی در جوامع است. بررسی و تعیین شاخص بی دندانی در جوامع می تواند نقش مهمی در تعیین وضعیت دهان و دندان جامعه داشته باشد. 

در مطالعه ی توصیفی-تحلیلی حاضر، وضعیت بی دندانی 600 فرد بالای 35 سال ساکن کردستان با استفاده از پرسش نامه ی «وضعیت سلامت دهان و دندان برای بزرگ سالان» مورد مطالعه قرار گرفت. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و متناسب با حجم جمعیت هر شهرستان بود. در مطالعه ی حاضر، رابطه ی بی دندانی با سن، جنس، شغل، سطح سواد، وضعیت پوشش خدمات بیمه، مکان و بعد خانوار مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: 

در میان گروه های مختلف بررسی شده در مطالعه ی حاضر، فراوانی بی دندانی در زنان، ساکنان شهر، گروه سنی 44-35 سال، خانوارهای 4 و 5 نفره و افراد بیمه شده بیش تر بود. هم چنین، در میان گروه های تحصیلی و شغلی بررسی شده، افراد دارای تحصیلات بالاتر، تعداد دندان های از دست رفته ی کم تر و زنان خانه دار، تعداد دندان های از دست رفته ی بیش تری داشتند.

نتیجه گیری: 

در راستای بهبود وضعیت سلامت دهان و دندان و پیش گیری از بی دندانی و مشکلات ناشی از آن در جوامع، بهبود دست رسی و ارائه ی مراقبت های بهداشت دهان و دندان و خدمات پیش گیری از بی دندانی به گروه های در معرض خطر و ارتقای سطح آگاهی جامعه ضروری است.