راهبرد پایدارسازی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران با بهره گیری از شاخصهای اقتصاد مقاومتی

الگوواره های پایدارسازی امنیت ملی در دوران معاصر آن چنان موسع شده که اهمیت پارادایم نظامی در آن کم رنگ تر از سایر جنبه ها گردیده و ابعاد دیگر، به ویژه بعد اقتصادی و حتی فرهنگی امنیت ملی، اهمیت فزایندهای یافته است. رهآورد مهمی که اندیشمندان مکتب مطالعات امنیتی کپنهاگ برای تمدن امروزی بشر به ارمغان آوردند، گسترش این ایده بود که در حوزه امنیت ملی و امنیت بینالملل توجه صرف به کارکرد نظامی تغییر نموده و جنبه های دیگر امنیت نیز باید مورد توجه و مداقه قرار گیرد. بر مبنای همین جابجایی در رویکردهای مولد امنیت است که آمریکایی ها برای به مخاطره انداختن امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، لزوما بهدنبال رویارویی نظامی نیستند. به تعبیر رهبر معظم انقلاب: «آمریکایی ها از درگیری مستقیم نظامی با ایران هراس دارند، و اتاق جنگ اقتصادی آنها با نظام جمهوری اسلامی ایران نیز، وزارت خزانهداری آمریکا است». بنابراین، توجه ویژه به موضوع اقتصاد مقاومتی به عنوان راهبرد مقاوم ساز امنیت ملی ضروری بهنظر میرسد. اقتصاد مقاومتی رویکردی برای مقابله با تحریم های اقتصادی و راهبردی برای مواقعی است که صادرات و واردات یک کشور محدود شده باشد. در این مقاله، ابتدا با بهرهگیری از متون علمی و به روش کتابخانه ای و اسنادی به جمعآوری مطالب پرداخته شده، سپس برای بررسی و تکمیل نتایج از روش پرسشنامه مقایسات زوجی AHP و تحلیل سلسلهمراتبی جهت وزن دهی و تعیین درجه اهمیت هر یک از شاخص ها استفاده شد. براساس دیدگاه های مختلف و به منظور ارتقای امنیت ملی، شاخص های متفاوتی را به عنوان شاخصهای اقتصاد مقاومتی میتوان تعریف کرد، اما چهار شاخص اصلی و مهم احصا شده در این پژوهش عبارتاند از: پالایش قوانین، اقدامات رسانهای، اصلاح رویه ها، اصلاح بودجه و نظام اداری. نتایج نشان داد، شاخص اقدامات رسانهای برای تبدیل مسئله اقتصاد مقاومتی به «گفتمان ملی» بالاترین وزن را در بین شاخصها داشته است.