نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، درگیری تحصیلی و امید به تحصیل در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

مطالعات نشان داده است که پیشرفت تحصیلی تنها پیامد هوش فردی یا پیامدهای سخت افزاری محیط اجتماعی نیست، بلکه تحت تاثیر جنبه های روانشناختی افراد نیز می باشد، لذا این پژوهش با هدف بررسی نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، درگیری تحصیلی و امید به تحصیل در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شهر کرج انجام گرفت.

مطالعه به شیوه توصیفی و از نوع همبستگی در بین 380 نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر کرج انجام شد. نمونه گیری به شیوه ی تصادفی- خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت، پرسشنامه درگیری تحصیلی پرسشنامه ریو و تسینگو و پرسشنامه  امید تحصیلی سهرابی و سامانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از نرم افزار SPSS-16 و از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به صورت همزمان استفاده شد.

یافته ها راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و درگیری تحصیلی (0/23= r)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و امید به تحصیل (0/55= r)، درگیری تحصیلی و امید به تحصیل (0/29 =r)  نشان داده اند. پیشرفت تحصیلی با ضریب تعیین 0/23= 2R پیش بینی شد.

نتیجه گیری:

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد، بین متغیرهای پژوهش رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد و همچنین متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، درگیری تحصیلی و امید به تحصیل توانایی پیش بینی پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان را دارند.