ازدواج و انتخاب همسر در دختران کم بینا و نابینا: یک مطالعه پدیدارشناسی

ازدواج یکی از تغییرات بزرگ روان شناختی، اجتماعی و عاطفی در زندگی هر فردی است. این امر در بخشی از افراد جامعه که کم بینا و نابینا محسوب می شوند با چالش ها و دغدغه هایی همراه است. ازدواج با تمام تغییرات و تحولاتی که در زندگی معلولین ایجاد می کند، با این حال، نیازی روانی، اجتماعی و جنسی است. از این رو، این پژوهش با هدف تبیین تجارب دختران کم بینا و نابینا پیرامون ازدواج و انتخاب همسر انجام شده است.

نوع پژوهش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی می باشد. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت هدفمندو در سال 1397 در تهران انجام شد. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. شرکت کنندگان در این پژوهش دختران کم بینا و نابینای شهر تهران بودند که در سازمان بهزیستی شهر پرونده داشتند و عضو انجمن نابینایان نیز بودند. داده ها با مصاحبه با 20 دختر به اشباع رسید. تجزیه و تحلیل داده ها بر پایه روش هفت مرحله ای کلایزی انجام شد.

نتایج بررسی ها نشان داد که درون مایه  یا  اصلی ترین مفهوم   " ازدواج در هاله ای از بیم و امید " می باشد. همچنین، تجربه های دختران کم بینا و نابینا شرکت کننده در پژوهش را می توان در قالب چهار مضمون اصلی شامل "نیازهای روانی و تجربه عشق و آزادی"، "ملاک های انتخاب همسر "، "ترس و نگرانی از فردای ازدواج" و " استیگمای اجتماعی " طبقه بندی کرد.

  یافته های پژوهش آشکار ساخت که، توجه به تجارب دختران کم بینا و نابینا از ازدواج و ملاک های همسرگزینی تصویری واقعی از نگرانی و چالش های پیش روی ازدواج آنها را در اختیار متخصصان بهداشت روان و مراقبان بهداشتی و توانبخشی قرار می دهد.