تحلیل رخساره ای، ویژگیهای دیاژنتیکی و شرایط محیطی سازند زاکین در بخش مرکزی خلیج فارس

نهشته های آواری پالئوزوئیک به ویژه سازندهای زاکین و فراقان در برخی موقعیت های ورقه عربی، ایجاد مخازن هیدروکربوری نموده است ولی استعداد مخزنی این سازندها در بخش مرکزی خلیج فارس و شمال این صفحه تاکنون مطالعه نشده است. در این تحقیق نهشته های سازند زاکین با سن دونین (ژیوسین تا فامنین) برای اولین بار در بخش مرکزی خلیج فارس به طور کامل در یک چاه اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. این برش  بر روی صفحه عربی قرار دارد و دارای بیش ترین ضخامت گزارش شده از سازند زاکین است. مطالعه این سازند با استفاده از مقاطع نازک تهیه شده از خرده های حفاری صورت گرفته است و بر اساس مشخصات سنگ شناسی بخش های آواری (پتروفاسیس ها) و بخش کربناته (ریزرخساره ها) و پدیده های دیاژنزی، شرایط محیط رسوبی آن ها بازسازی شده است. بررسی های سنگ شناسی موید حضور پتروفاسیس های کوارتز آرنایت، ساب آرکوز، آرکوز، سیلتستون، رس سنگ و گلسنگ و ریزرخساره گلسنگ آهکی است. بر اساس مشخصات رسوب شناسی و روند نگار گاما، سازند زاکین در یک محیط دریایی کم عمق آواری شامل سه زیرمحیط دشت ساحلی، ساحلی و تبدیل تدریجی دور از ساحل نهشته شده است. مهم ترین پدیده های دیاژنتیکی در این سازند شامل فشردگی، سیمانی شدن، سریسیتی شدن، جانشینی، نوشکلی و دگرسانی فلدسپارها می باشد. تنوع سنگ شناسی و تغییرات محیطی این سازند، شرایط مناسبی جهت مطالعات امکان سنجی مخازن هیدروکربوری را ایجاد نموده است.