محیط رسوبی و چینه نگاری سکانسی یک سیستم مخروط دریایی عمیق (پالئوسن)، البرز شمالی (ناحیه سوچلما)

رسوبات سیلیسی- آواری پالئوسن با ضخامت 318 متر در ناحیه جنوب نکا (برش سوچلما) در البرز شمالی از مارن ضخیم و ماسه سنگ های نازک تا ضخیم لایه تشکیل شده است. مطالعات پتروگرافی و صحرایی منجر به شناسایی سه مجموعه رخساره ای شامل کانال های متحرک کم عمق (shallow mobile channels, FA)، زون انتقالی کف حوضه- لبه مخروط (fan fringe-basin floor transition, FB) و کف حوضه (Basin floor, FC) از یک سیستم مخروط زیردریایی عمیق گردیده است. به طور کلی توالی رسوبات، توالی های درشت شونده و ضخیم شونده متشکل از مجموعه های رخساره ای FB- FA و FC - FB را نشان می دهند. اثر فسیل های Zoophycus، Palaeodiction و Halopa همراه با کوکولیت، فرامینیفرهای پلانکتون و مقادیر فراوان پیریت های خوشه ای و پرکننده حجرات، فسفات و مواد آلی در این رسوبات بیانگر محیط ته نشینی عمیق با نرخ رسوب گذاری پایین و شرایط احیایی بستر رسوبی است. توالی پالئوسن در برش مورد مطالعه از چهار سکانس رسوبی درجه سه شامل دسته رخساره های LST، TST و HST تشکیل شده است. فرآیند های تکتونیکی بالاآمدگی در یک رژیم فشارشی در انتهای کرتاسه- شروع پالئوسن منجر به تشکیل رشته کوه های البرز گردیده است. این عامل به همراه تغییرات جهانی سطح آب دریا از عوامل اصلی کنترل کننده شرایط رسوب گذاری (از جمله مخروط دریایی عمیق در این حوضه) و تغییرات نسبی سطح آب دریا در حوضه کاسپین جنوبی بوده است.