زیست چینه نگاری، ریزرخساره ها و محیط رسوبی رسوبات الیگومیوسن بر مبنای فرامینیفرها در زون زاگرس (فارس داخلی و ساحلی)

سازند آسماری به سن الیگومیوسن یکی از مهم ترین مخازن هیدروکربوری در خاورمیانه است. به منظور تعیین مشخصات بیواستراتیگرافی، انواع رخساره ها و محیط های رسوبی دو برش چینه شناسی در ناحیه فارس داخلی (برش فیروزآباد) با ضخامت 270 متر و ناحیه فارس ساحلی (برش بستک) با ضخامت 286 متر انتخاب شد. در هر دو برش سازند آسماری به طور عمده از سنگ آهک و سنگ آهک مارنی تشکیل شده است. بر اساس فرامینیفرهای بنتیک 4 بیوزون با سن الیگوسن (روپلین- چاتین) تا میوسن (آکیتانین) تعیین شدند. تجزیه و تحلیل رخساره ها منجر به شناسایی 12 رخساره متعلق به گروه های رخساره ای رمپ داخلی (پهنه جزرو مدی و لاگون)، رمپ میانی (شول) و رمپ بیرونی (دریای باز) شد که در یک رمپ کربناته هموکلینال با شیب ملایم مربوط به محدوده زمانی روپلین تا آکیتانین نهشته شده اند. ارزیابی فراوانی رخساره ها نشان می دهد که گروه رخساره ای رمپ بیرونی بیش ترین فراوانی را در برش فیروزآباد دارد و گروه رخساره ای رمپ داخلی بیش ترین گسترش را در برش بستک دارا می باشد. نتایج نشان می دهد که در زمان نهشته شدن سازند آسماری عمق حوضه از فارس داخلی (برش فیروزآباد) به سمت فارس ساحلی (برش بستک) عمیق تر شده است.