اثربخشی گروه درمانی شناختی بر میزان باورهای فراآگاهی افراد وابسته به تی. اچ. سی

اعتیاد امروزه به یکی از جدی ترین معضلات جامعه بشری تبدیل شده است که منجر به پیدایش فقر و بیکاری و مهمتر از آن بروز مشکلات مکرر شغلی، اجتماعی و قانونی می شود. بنابراین هدف اصلی این پژوهش، [m2] تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی شناختی در تغییر سطح باورهای فراآگاهی افراد معتاد به تی. اچ. سی شهرستان خرم آباد بود.

این پژوهش به صورت نیمه تجربی بود که در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش 40 آزمودنی بود که از میان مردان معتاد به تی. اچ. سی شهرستان خرم آباد انتخاب و به صورت [m3]  تصادفی ساده در گروه های آزمایش (گروه درمانی شناختی) و گواه گمارده شدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش در 8 جلسه تحت آموزش گروه درمانی شناختی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه باورهای فراآگاهی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت[H4]  معناداری بین دو گروه نشان داد (06/0p<). یافته ها حاکی از آن بود که گروه درمانی شناختی در تغییر سطح باورهای فراآگاهی اثربخش است (001/0=، 141/18F=p). نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد  که گروه درمانی شناختی بر افزایش باورهای مثبت با ضریب اتا 62/0 و خوداگاهی شناختی با ضریب اتا 61/0، و همچنین بر کاهش تضاد شناختی با ضریب اتای47/0، کنترل ناپذیری و خطر افکار با ضریب اتا38/0 و نیاز به کنترل افکار با ضریب اتا44/0 تاثیر معنی داری داشته است.
 

 بنابراین چنانچه افرادی که در حوزه مربوط به مواد مبارزه با مخدر و درمان افراد مبتلا به اعتیاد کار می کنند، از روش گروه درمانی شناختی استفاده کنند می توانند باورهای فراآگاهی مثبتی را در بیماران ایجاد کنند.