اثرات شیوه های فرزندپروری بر نشانگان اختلال سلوک دانش آموزان دوره متوسطه منطقه پاکدشت

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات شیو ه های فرزندپروری بر نشانگان اختلال سلوک دانش آموزان دوره متوسطه انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه یابی است و جامعه آماری در برگیرنده تمامی والدین دانش آموزان پسر دوره متوسطه منطقه پاکدشت در سال تحصیلی 97-1396 بود که از میان آنها 72 نفر با روش نمونه گیری هدفمند در دسترس با اجرای پرسشنامه علائم مرضی C‏SI-4 گادو و اسپرافکین (1994) و چک لیست DSM-5 (2013) روی دانش آموزان و تشخیص اختلال سلوک آنان، به عنوان نمونه انتخاب شدند، سپس پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند(1991) روی والدین دانش آموزان اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام گرفته است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که رابطه ای مثبت و معنادار میان ابعاد سبکهای فرزندپروری از جمله سبک فرزندپروری مستبدانه و سهل گیرانه با نشانگان اختلال سلوک وجود دارد. همچنین رابطه ای منفی و معنادار میان سبک فرزندپروری مقتدرانه با نشانگان اختلال سلوک وجود دارد. با توجه به میزان t و سطح معنا داری مشخص شد که سبک فرزندپروری مستبدانه و سبک مقتدرانه سهمی مناسب در تبیین نشانگان اختلال سلوک دانش آموزان دارند، اما سبک سهل گیرانه تاثیری معنا دار در نشانگان اختلال سلوک نداشت (0/05≤P). براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که شیوه های فرزندپروری از مهم ترین مولفه های تحول فرزند است و نقشی موثر در سلامت رفتار فرزندان دارد.