بررسی رابطه نشخوارهای ذهنی، خودناتوان سازی و انگیزه پیشرفت با موفقیت تحصیلی دانشجویان دانشگاه های شهر گرگان در سال 1395

عوامل فردی مختلفی می توانند در پیشرفت تحصیلی دانشجویان موثر باشند که ازجمله آن ها می توان به نشخوارهای ذهنی، خود ناتوان سازی و انگیزه پیشرفت اشاره نمود. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه این سه عامل با موفقیت تحصیلی دانشجویان دانشگاه های شهر گرگان در سال 1395 انجام شد.

روش ها:

 این پژوهش مقطعی از نوع کاربردی و روش آن به صورت توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از تمامی دانشجویان دانشگاه های شهرستان گرگان است که بر اساس جدول کرجسی و مورگان 200 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در پژوهش عبارت اند از: پرسشنامه مقیاس نشخوار ذهنی تامل، مقیاس خود ناتوان سازی، جونز و رودوالت، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس بود. داده های پژوهش پس از اجرا توسط آزمودنی های نمره گذاری و تفسیر و سپس توسط نرم افزار SPSS- نسخه 23و با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه گام به گام مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

از 200 دانشجوی مورد بررسی، 5/56 درصد (113 نفر) مرد و 5/43 درصد (87 نفر) زن بودند میانگین سنی دانشجویان 1/2± 62/20 سال بود. یافته های مطالعه نشان داد که بین نشخوارهای ذهنی دانشجویان و پیشرفت تحصیلی همبستگی معناداری وجود دارد (000/0= ≤p) همچنین بین خود ناتوان سازی و پیشرفت تحصیلی ارتباط منفی معناداری وجود دارد (000/0=≥ P). بین انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. 765/0 =r
نتیجه گیری: با توجه به تاثیر منفی نشخوارهای ذهنی و خودناتوان سازی بر پیشرفت تحصیلی باید تلاش کرد که با ایجاد کارگاه های آموزشی دردانشگاه ها نگرش مثبت و مسئولیت پذیری را دردانشجویان تقویت کرده، تفاوت های فردی را شناخته و انگیزه پیشرفت را تقویت نمود. نتایج نشان داد هرچه نشخوارهای ذهنی و خودناتوان سازی در افراد بیشتر باشد، نمی توانند زمینه پیشرفت تحصیلی خود را فراهم کنند.