تاثیر رفتارهای مربیگری بر انسجام و عملکرد تیمی در بازیکنان لیگ برتر فوتبال بانوان ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رفتارهای مربیگری بر انسجام وعملکرد تیمی بازیکنان لیگ برتر فوتبال بانوان کشور در سال 1395-1394 بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و روش گردآوری داده ها به روش میدانی می باشد. جامعه آماری برابر با نمونه آماری، شامل 176 نفر بازیکن در قالب 8 تیم بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رفتار مربیگری مارتین و بارنز (1999) و پرسشنامه انسجام تیمی کارون و همکاران (1985) استفاده شد. برای ارزیابی عملکرد تیم های فوتبال بانوان، رتبه آنها در جدول ملاک قرار گرفت. پایایی ابزار تحقیق با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (رفتار مربیگری75/0، انسجام83/0) به دست آمده است. روایی صوری و محتوایی ابزار تحقیق با نظر پنج تن اساتید و روایی سازه ابزار با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی، با استفاده از نرم افزار ایموس انجام شد. در تحلیل داده ها از آمار توصیفی(گرایش مرکزی،پراکندگی) و آمار استنباطی (مدل یابی معادلات ساختاری-نرم افزار اموس) استفاده شد. نتایج نشان داد که رفتارهای مربیگری واکنشی مثبت بر انسجام و عملکرد تیمی تاثیر معنادار داشته است؛ رفتار مربیگری طبیعی بر انسجام تاثیر معنادار داشته و بر عملکرد تیمی تاثیری نداشته است و رفتارهای مربیگری واکنشی منفی بر عملکرد تیمی تاثیر مثبت و معنادار و بر انسجام تاثیر منفی و معنادار داشته است. روی هم رفته، با توجه به تاثیر رفتارهای مربیگری بر انسجام و عملکرد تیمی، مسئولین ورزشی و باشگاه ها می توانند با آموزش مدل ارتباطی رفتار مربیگری به مربیان، انسجام و عملکرد گروهی را در ورزش بانوان ارتقا ببخشند. انسجام تیمی، رفتارهای مربیگری، عملکرد تیمی، لیگ برتر