بررسی اثر تعداد دفعات محلول دهی و محلول پاشی با سولفات پتاسیم بر برخی صفات رویشی، زایشی، فیزیولوژیکی و عناصر معدنی در گیاه توت فرنگی رقم پاروس در کشت بدون خاک

در کشت بدون خاک عدم مدیریت صحیح محلول دهی به دلیل محدود بودن حجم ریشه و ظرفیت نگهداری کم آب بستر باعث ایجاد تنش در گیاه می شود. در این پژوهش مدیریت محلول دهی و محلول پاشی با سولفات پتاسیم در کشت بدون خاک بر توت فرنگی رقم پاروس مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور شامل تعداد دفعات محلول دهی در شبانه روز در سه سطح یک، چهار و 10 بار در روز و محلول پاشی با سولفات پتاسیم در سه سطح بدون محلول پاشی (شاهد)، محلول پاشی یک و دو گرم بر لیتر در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان انجام گرفت. نتایج نشان داد که افزایش تعداد دفعات محلول دهی تا چهار بار در روز موجب افزایش معنی دار وزن خشک اندام هوایی و ریشه، تعداد میوه، میزان کلروفیل a، b، و کل، محتوای آب نسبی برگ و میزان کلسیم و منیزیم برگ گردید. بیشترین سطح برگ، وزن میوه، تعداد گل آذین و پتاسیم و آهن برگ و ریشه در محلول دهی ده بار در روز به دست آمد. محلول پاشی سولفات پتاسیم یک گرم بر لیتر بیشترین تاثیر را بر سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و ریشه و وزن میوه داشت. کاربرد دو گرم بر لیتر سولفات پتاسیم سبب افزایش شاخص سبزینگی در مقایسه با گیاهان محلول پاشی نشده در تمام شرایط محلول دهی گردید. بیشترین میزان کربوهیدرات های محلول برگ در گیاهان با یک بار محلول دهی در روز و محلول پاشی دو گرم بر لیتر سولفات پتاسیم به دست آمد.