بررسی کارآیی فرآیند الکتروفنتون در حذف آنتی بیوتیک مترونیدازول از محلول های آبی

مترونیدازول از جمله آنتی بیوتیک هایی است که به دلیل گستردگی مصرف و مقاومت در برابر تجزیه بیولوژیکی، از آلاینده های مهم در محیط به شمار می رود. این مطالعه با هدف بررسی کارآیی فرآیند الکتروفنتون به منظور حذف مترونیدازول از فاضلاب سنتتیک با استفاده از الکترود آهن در شرایط مختلف عملیاتی، انجام گرفت.

روش تحقیق:

 مطالعه حاضر یک تحقیق تجربی، در مقیاس آزمایشگاهی بوده که به صورت ناپیوسته انجام شد. تاثیر متغیرهای pH محلول (11، 9، 7، 5، 3)، غلظت اولیه مترونیدازول (10، 15، 20، 25 و 30 میلی گرم بر لیتر)، فاصله الکترودها (0/5، 1، 2 و 3 سانتی متر)، غلظت پراکسید هیدروژن (50، 100، 150 و 200 میلی گرم بر لیتر) و میزان شدت جریان (1، 0/5، 0/3، 0/2 و 0/05 آمپر) با سرعت هم زدن، 100 دور بر دقیقه در دمای محیط بررسی گردید. سینتیک واکنش نیز مورد مطالعه قرار گرفت. غلظت آنتی بیوتیک توسط دستگاه اسپکتروفتومتر UV/Vis T80+ در طول موج 320 نانومتر خوانده شد.

یافته ها:

 نتایج به دست آمده نشان داد که در شرایط بهینه (pH برابر 7، زمان 120 دقیقه، غلظت آنتی بیوتیک 20 میلی گرم بر لیتر، غلظت پراکسید هیدروژن 150 میلی گرم بر لیتر، شدت جریان ورودی 0/05 آمپر و فاصله الکترودها یک سانتی متر) راندمان حذف مترونیدازول توسط فرآیند الکتروفنتون 37/96 درصد بود.

نتیجه گیری:

 براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که روش الکتروفنتون با الکترودهای آهن، روشی موثر در حذف مترونیدازول از محلول های آبی است.