تاثیر تمرین ترکیبی مقاومتی و استقامتی بر سطوح سرمی واسپین و پروتئین واکنشگر C در مردان میان سال چاق

واسپین یکی از آدیپوکاین های جدید از خانواده پروتئازهای بازدارنده است که ممکن است منجر به حساسیت انسولینی شود. تحقیقات اندکی به تاثیر تمرینات ورزشی بر مقادیر سرمی واسپین پرداخته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ترکیبی (مقاومتی و استقامتی) بر مقادیر سرمی واسپین و پروتئین واکنش دهنده C در مردان میانسال چاق غیر فعال بوده است.

20 مرد چاق کم تحرک با میانگین و انحراف استاندارد سن، درصد چربی بدن، وزن و شاخص توده بدنی به ترتیب 1/2±7/50 سال، 80/1±10/31%، 22/5±53/93 کیلوگرم، 22/1±88/30 کیلوگرم بر مترمربع انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه فعالیت ورزشی ترکیبی (تعداد=10نفر) و کنترل (تعداد=10نفر) تقسیم بندی شدند. برنامه تمرین شامل ترکیبی از دو برنامه تمرینی استقامتی (به مدت زمان 10-34 دقیقه و با شدت 50-75% حداکثر ضربان قلب) و مقاومتی (شامل 1-2 دوره با 10-12 تکرار با شدت 50-75% یک تکرار بیشینه) بود که به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه با حداقل 48 ساعت استراحت بین جلسات اجرا شد. مرحله اول خونگیری قبل از پروتکل تمرینی و پس از 12 ساعت ناشتایی و مرحله دوم خونگیری 48 ساعت پس از خاتمه تمرینات اجرا شد.

در گروه ورزشی نسبت به کروه کنترل، وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی به ترتیب 2/4، 7/4، 6/7% و نیز مقاومت انسولینی 1/7% کاهش یافت (05/0>P). سطوح سرمی واسپین در گروه ورزشی  نیز پس از 12 هفته تمرین کاهش یافت (05/0>P). بین تغییرات واسپین با شاخص های آنتروپومتریکی، مقاومت انسولینی و پروتئین واکنش دهنده رابطه معنی داری مشاهده نشد.

نتایج این مطالعه نشان داد که همزمان با کاهش وزن و مقاومت به انسولین، سطح واسپین  بدنبال ورزش ترکیبی کاهش یافت.