زیست دسترس پذیری و زیست انباشت فلزات سنگین در سیستم رسوب-گیاه تالاب شادگان، استان خوزستان

تالاب شادگان یکی از مهمترین و ارزشمندترین زیستگاه های آبی کشور است که از نظر زیست شناختی و بوم شناختی اهمیت زیادی در حیات وحش منطقه دارد. به منظور ارزیابی گونه های گیاهی به عنوان اندامگان نشانگر آلودگی فلزات سنگین در مطالعات زیست پایشی بوم سامانه آبی، در این پژوهش انباشت فلزات سنگین (مولیبدن، مس، سرب، روی، آرسنیک، سلنیم، جیوه، نیکل، کبالت، کادمیم، کروم، وانادیم، منگنز، آلومینیم و آهن) در ریشه و اندام هوایی ماکروفیت های نی (Phragmites australis)، لوئی (Typha latifolia)، چمن شور (Aeluropus lagopoides)، باتلاقی شور (Halocnemum strobilaceum) و جگن (Scripus maritimus) تعیین شد. غلظت فلزات سنگین در ریشه ی هر پنج گونه از اندام هوایی بیشتر بود که بیانگر مناسب بودن این گونه ها به عنوان نشانگرهای حضور و میزان آلودگی فلزات سنگین در تالاب ها هستند. بیشترین مقدار ضریب زیست انباشت مربوط به عنصر سلنیم می باشد. همچنین غلظت سلنیم در گیاهان از رسوب بیشتر است. ضریب انتقال کمتر از یک برای تمام عناصر در گیاه نی نشان دهنده توانایی کم گونه گیاهی نی برای انتقال ‎عناصر از ریشه به اندام های هوایی است. طبق نتایج استخراج گزینشی سه عنصر سرب، نیکل و روی بیشترین زیست دسترس پذیری را دارند.