مطالعه مقاومت دارویی به آلبندازول و فنبندازول در نماتودهای دستگاه گوارش گوسفند در شهرستان سقز

در دو دهه ی گذشته مصرف داروهای ضد کرمی برضد نماتودهای انگل دستگاه گوارش گوسفندان در ایران رو به افزایش بوده است.

به این منظور وضعیت مقاومت نماتودهای انگلی دستگاه گوارش گوسفند نسبت به آلبندازول و فنبندازول در شهرستان سقز مورد بررسی قرار گرفت.

 روش کار:

 در آزمون درون تنی 90 گوسفند در 3 گروه (30 گوسفند در هر گروه) با تعداد 150 تخم یا بیشتر در گرم مدفوع انتخاب شدند. گوسفندان در هر گروه با آلبندازول و فنبندازول درمان شدند و تعداد تخم در گرم مدفوع به روش شناورسازی مک ماستر شمارش شد.

تیمارهای دریافت کننده آلبندازول و دریافت کننده فنبندازول از گوسفندان تحت مطالعه در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود داشت. تعداد تخم در گرم مدفوع در گروه تیمار دریافت کننده فنبندازول (258/1±8/18) کمتر از گروه تیمار دریافت کننده آلبندازول (93/1±8/59) در مقایسه با گروه شاهد (81/4±07/204) بود. مقاومت به آلبندازول در گروه تیمار تحت مطالعه در مقایسه با گروه شاهد وجود داشت (71 درصد=R). در گروه تیمار دریافت کننده فنبندازول نیز نسبت به گروه شاهد در حد مشکوک بود (66/90 درصدR=).

 نتیجه گیری نهایی: 

نتایج آزمون درون تنی بیانگر آن بود که مقاومت دارویی در گوسفندان منطقه نسبت به آلبندازول وجود دارد ولی مقاومت در آن ها نسبت به فنبندازول مشکوک است و در آستانه بروز مقاومت دارویی قرار دارند.