بررسی ارتباط نگرش و التزام عملی به نماز با شجاعت اخلاقی در پرستاران شاغل دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1397

عبادت های معنوی و مذهبی همانند نماز، یکی از چهارده نیاز اساسی انسان است. پرستاران برای عملکرد درست اخلاقی، نیازمند شجاعت اخلاقی هستند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط نگرش و التزام عملی به نماز با شجاعت اخلاقی در پرستاران شاغل دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1397 انجام شد.

مواد و روش ها:

 مطالعه از نوع مقطعی و شامل کلیه پرستاران شاغل دانشگاه علوم پزشکی کاشان بود. معیارهای ورود، اشتغال به خدمت و رضایت آگاهانه به شرکت بود و از روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی استفاده شد. مراکز درمانی، به عنوان خوشه و بخش ها به عنوان طبقه لحاظ شد. انتخاب نمونه به روش تصادفی ساده صورت گرفت و جمع آوری اطلاعات با: اطلاعات زمینه ای و ابزار سنجش نگرش و التزام عملی به نماز انیسی و ابزار سنجش شجاعت اخلاقی پرستاران صدوقی اصل انجام شد. داده ها با نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آمار توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت. سطح معنی داری، (0/05<P) در نظر گرفته شد.

5/42 درصد پرستاران شرکت کننده در این مطالعه (170 نفر) را مردان تشکیل می دادند. میانگین و انحراف معیار سن پرستاران شرکت کننده (11/71±34/53) بود. میانگین و انحراف معیار نمره نگرش و التزام عملی به نماز پرستاران (19/95±123/46) و شجاعت اخلاقی پرستاران (31/11 ±241/95) بود که ارتباط این دو متغیر از نظر آماری معنی دار بود (0/05<P).

نتیجه گیری:

 با توجه به ارتباط نماز و پیامدهای رفتاری آن با شجاعت اخلاقی در تعیین سطح سلامتی، به سیاست گذاران و برنامه ریزان پرستاری توصیه می شود از بهبود و ارتقای نگرش و التزام عملی به نماز و به دنبال آن شجاعت اخلاقی در پرستاران بهره گیرند.