خاصیت آنتی اکسیدانی و اثر سایتوتوکسیک عصاره های مختلف گیاه مینای نیشابوری (Sclerorhachis platyrachis) بر روی سلول های سرطان پستان

گیاه مینای نیشابوری یکی از گونه های تیره کاسنی (Compositae) است که گونه بومی ایران است. این گیاه معطر به عنوان مهار کننده رشد باکتری معرفی شده است. در این مطالعه سعی شده است تا اثر آنتی اکسیدانی و سمیت سلولی عصاره این گیاه بر روی رده سلولی MCF-7 و HEK-293 مورد ارزیابی شود.

عصاره های هگزانی، کلروفرمی، اتیل استاتی و متانولی اندام هوایی گیاه مینای نیشابوری به روش خیساندن تهیه شد. به منظور تعیین خاصیت آنتی اکسیدانی از آزمون DPPH استفاده و همچنین محتوی فنولی کل اندازه گیری شد. سمیت سلولی عصاره ها بر روی رده های سلولی MCF-7 و HEK-293 در دو زمان 48 ساعت و 72 ساعت با استفاده از آزمون MTT مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: 

ارزیابی خاصیت آنتی اکسیدانی نشان داد که توانایی مهار به صورت اسکوربیک اسید>متانولی>اتیل استاتی>کلروفرمی>هگزانی بوده است. در حالی که محتوی فنولی کل به صورت: کلروفرم>متانول>اتیل استات>هگزان بود و بالاترین و کمترین سمیت سلولی به ترتیب مربوط به عصاره کلروفرمی و متانولی در مقابل رده سلولی MCF-7 بود. تمامی عصاره ها به جز عصاره اتیل استاتی بر روی سلولی HEK-293 فاقد سمیت بودند.

نتیجه گیری: 

یافته های ما حاکی از آن است که عصاره کلروفرمی اندام هوایی گیاه مینای نیشابوری، بهترین اثر را در برابر رده سلولی سرطان پستان (MCF-7) را دارا است. این در حالی است که عصاره های گیاه مورد نظر در برابر سلول های نرمالHEK-293 سمیتی ندارد.