استفاده از ترکیب دو روش فراابتکاری «برنامه ژنتیک- الگوریتم ژنتیک» در بهینه سازی زمان بندی چراغ های راهنمایی در تقاطع های متوالی

در شبکه راه های شهری، چراغ های راهنمایی برای کنترل حرکت وسایل نقلیه در تقاطعات استفاده می شوند. هدف از نصب چراغ های راهنمایی، کاهش تراکم ترافیک، افزایش ایمنی و یا اجرای سیاست هایی از قبیل به حداقل رساندن تاخیر و یا کاهش آلودگی هوا می باشد. بهینه سازی زمان بندی چراغ های راهنمایی به عنوان هسته کنترل ترافیک شهری تلقی می شود. در دهه های اخیر برای کنترل چراغ های راهنمایی در یک شبکه از تکنیک های بهینه سازی مختلفی استفاده شده است. بهینه سازی زمان بندی تقاطعات چراغدار مسئله ایست که معمولا با روش های تحلیلی قابل حل نیست، زیرا یافتن زمان های سبز منجر به تشکیل معادلات دیفرانسیل پیچیده ای می شود که محاسبه بهینه دقیق این گونه توابع با استفاده از روش های تحلیلی امکان پذیر نیست و اعمال آنها صرفا تخمینی از مقدار بهینه و نقطه نظیر آن را به دست می آورد لذا، لازم است تا از الگوریتم های فراابتکاری بهره گرفت به گونه ای که بتوان به جواب مناسب و نزدیک به بهینه رسید. با توجه به قابلیت برنامه نوین ژنتیک به عنوان شبکه ی تقریب ساز و مزیت الگوریتم ژنتیک در جستجوی یک راه حل مناسب از میان راه حل های احتمالی گسترده، در این تحقیق، از ترکیب شبکه تقریب ساز و بهینه ساز برای زمان بندی بهینه تقاطعات متوالی با هدف کاهش تاخیر استفاده شده است. در این نوع مطالعه برای ارزیابی معیار کارایی یک شبکه که تاخیر می باشد، به جای استفاده از روابط ریاضی تقریبی از سابقهی آماری خود تقاطعات استفاده میشود. نتایج نشاندهنده ی توانایی برنامه ژنتیک در پیش بینی و بهینه کردن میانگین تاخیر نسبت به روش های دیگر می باشد، از طرفی، ارایه رابطه ریاضی را می توان از مزیت های این روش دانست.