توسعه چارچوبی برای توسعه سرمایه اجتماعی در سازمان های ایرانی برمبنای سرمایه عاطفی

توسعه سرمایه اجتماعی امروزه از دغدغه های مهم مدیران در سازمانها است. همچنین افت شاخصهای سرمایه اجتماعی در ایران بیانگر اهمیت بالای نیاز به تفکر و اقدام در راستای توسعه آن است. نکته مهم در مورد ارتباطات انسانها ابعاد هیجانی رفتار انسانی است.این پژوهش به دنبال تدوین چارچوبی برای توسعه سرمایه اجتماعی در سازمان ها بر مبنای سرمایه عاطفی سازمانی می باشد. این پژوهش از نوع کیفی بوده و با استفاده از روش نظریه داده بنیاد با رویکرد نوظهور به تدوین چارچوب توسعه سرمایه اجتماعی بر مبنای سرمایه عاطفی پرداخته است.داده برداری در این روش از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با جمعی از مدیران و کارکنان سازمان های دولتی و مردم نهاد ایرانی در استان های قم و مرکزی انجام شد. طی مصاحبه با 16 نفر اشباع نظری به دست آمد. چهارچوب نهایی این پژوهش شامل دو الگوی "تشخیص و تعیین افت سرمایه اجتماعی" و "توسعه عاطفی سرمایه اجتماعی" می باشد. در الگوی تشخیص 3 مقوله اصلی علل ضعف سرمایه اجتماعی ،نشانه های افت شاخصهای سرمایه اجتماعی و عواقب افت سرمایه اجتماعی دیده می شود. همچنین در الگوی توسعه عاطفی سرمایه اجتماعی 4 مقاله اصلی شامل ماهیت های تقویت کننده ،پدیده محوری(سرمایه اجتماعی عاطفی)، راهبردها و نتایج وجود دارند.