بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر الگوی بزنف بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی

سکته قلبی یکی از شایع ترین بیماری های قلبی و عروقی در ایران می باشد. باتوجه به عوارض و مشکلاتی که سکته قلبی در تمامی جنبه های زندگی بیماران به وجود می آورد، مسئله مهمی که مطرح می شود کیفیت زندگی بیماران است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر الگوی بزنف بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی است.

روش ها:

این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود جمعیت شرکت کننده آن را بیماران مبتلا به اولین سکته قلبی در سال 1398-1397 بستری در بیمارستان آیت الله کاشانی و هاجر شهرکرد تشکیل داد. در مجموع 80 نفر بیمار در این مطالعه شرکت داشتند که به روش نمونه در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به گروه های کنترل و مداخله اختصاص یافتند. برای گروه آزمون مداخله آموزشی-حمایتی مبتنی بر الگوی بزنف شامل سه جلسه آموزشی 45 دقیقه ای و سه ماه پیگیری به صورت فردی برای هریک از شرکت کنندگان این گروه انجام شد. گروه کنترل مراقبت های روتین را دریافت نمودند. اطلاعات مربوط به بیماران با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی فرانس و پاورس جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری spss18 و آزمون های آماری تی مستقل و مشاهدات تکراری تجزیه و تحلیل گردید.

یافته ها: 

شرکت کنندگان دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک تفاوت آماری معناداری با یکدیگر نداشتند. بیماران دو گروه مورد مطالعه از نظر میانگین نمره کیفیت زندگی قبل از مداخله تفاوت آماری معناداری با یکدیگر نداشتند (509/0=P)، اما سه ماه بعد از مداخله بین دو گروه از نظر میانگین نمره کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=P).

 نتیجه گیری: 

نتایج این مطالعه نشان داد که بکار گیری مداخلات آموزشی مبتنی بر الگوی بزنف می تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سکته قلبی شود.