تاثیر میکروجلبک اسپیرولینا و پروبیوتیک باسیلوس سوبتیلیس بر خصوصیات لاشه، مورفولوژی روده و فراسنجه ‏های خون جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور مقایسه اثر افزودن میکروجلبک اسپیرولینا و پروبیوتیک باسیلوس سوبتیلیس در جیره بر خصوصیات لاشه، ریخت‏ شناسی پرزهای روده و فراسنجه‏ های خون جوجه ‏های گوشتی انجام شد. تعداد 300 قطعه جوجه نر یک‏روزه نژاد راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×3 شامل سه سطح افزودنی اسپیرولینا پلاتنسیس (0، 0/05 و 0/1 درصد از جیره) و دو سطح افزودنی پروبیوتیک (0 و 0/05 درصد از جیره) درون 30 قفس زمینی توزیع و به مدت 24 روز پرورش یافتند. مصرف مخلوط 0/1 درصد اسپیرولینا و پروبیوتیک توانست وزن نسبی چربی حفره شکمی را در مقایسه با پرندگان تیمار حاوی 0/1 درصد اسپیرولینا و فاقد پروبیوتیک کاهش دهد. مصرف تیمار حاوی پروبیوتیک و فاقد اسپیرولینا سبب افزایش طول پرزها و نسبت طول پرز به عمق کریپت‏ های دیودنوم در مقایسه با تیمار فاقد این افزودنی‏ ها شد (0/05>P). در ژژونوم، تیمار مخلوط 0/05 درصد اسپیرولینا و پروبیوتیک طول پرزها را در مقایسه با تیمار حاوی فقط پروبیوتیک افزایش داد (0/05>P). افزودن اسپیرولینا یا پروبیوتیک توانست سبب کاهش درصد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لمفوسیت در خون جوجه‏ های گوشتی شود (0/05>P). نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف اسپیرولینا، به ویژه سطح 0/1 درصد،  به تنهایی و یا همراه با پروبیوتیک می ‏تواند سبب بهبود کیفیت لاشه و خصوصیات پرزهای روده شود. هم چنین با توجه به تغییرات فراسنجه ‏های خونی، هریک از این افرودنی‏ ها جهت بهبود سلامت جوجه‏ های گوشتی قابل توصیه هستند.