بررسی تراکم های مختلف پرورش ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer) در استخرهای میگو چوئبده آبادان

صنعت میگو در سال های اخیر با چالش بزرگی روبرو بوده،  به طوری که بیماری ویروسی اکثر مزارع را به صورت نیمه فعال یا غیرفعال درآورده است. ماهی سی باس به دلیل رشد سریع، تحمل شوری و توانایی در پذیرش غذای فرموله به عنوان گزینه که پتانسیل احیای این مزارع را دارد انتخاب شد. در این راستا به صورت آزمایشی در مجتمع پرورش میگو چویبده آبادان از خرداد تا آذر 1396 که شامل 9 استخر 7000 مترمربعی در 3 تیمار با 3 تکرار، 3 تیمار با تراکم های 12000، 13500 و 15000 قطعه با وزن اولیه 40 گرم، در هکتار ذخیره سازی شد. فاکتورهای فیزیکو شیمیایی آب، دما، pH و اکسی‍ژن به صورت مداوم، زیست سنجی به صورت 3 هفته یک بار و شاخص های تغذیه ای و رشد شامل ضریب رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR)، افزایش وزن (WG)، میزان کارایی پروتئین (PER) ودرصد بازماندگی (SVR) مورد بررسی قرار گرفت. وزن نهایی پس از 175 روز در تیمارهای مختلف وزن نهایی تراکم های 1، 2 و 3 به ترتیب 9/14±749/17، 9/5±763/5 و 8/3±662/5 اختلاف معنی داری را نشان دادند (0/05>P). ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای 1، 2 و 3 به ترتیب 0/03±1/39، 0/05±1/42 و 0/06±1/45 و درصد بازماندگی نیز در تیمارهای 1، 2 و 3 به ترتیب 1/46±83/84، 0/86±82/54 و 0/87±86/21 اختلاف معنی داری را نشان داد (0/05>P). با توجه به نتایج به دست آمده در تیمارهای مختلف، تراکم متوسط 13500 قطعه در هکتار در استخرهای خاکی میگو بهترین کارایی را در این پژوهش نشان داد که می تواند به عنوان یک الگویی در پرورش به کار گرفته شود.