مقایسه خواص آنتی اکسیدانی کیتوالیگوساکاریدهای استخراجی از ضایعات میگوی پرورشی پا سفید غربی (Litopenaeus vannami)، اسکوئید هندی (Uroteuthis duvaucelii) و خرچنگ گرد (Portunus pelagicus)

استفاده بهینه از ضایعات حاصل از کارخانه های فرآوری آبزیان از مسایل بسیار مهم و نیاز به بازبینی اساسی دارد، از یک سو، ورود این ضایعات به عنوان زباله های تر علاوه بر تولید شیرابه و تهدید اکوسیستم های آبی و بروز مشکلات زیست محیطی، می تواند یکی از عوامل مشکل زا و سبب بروز بیماری های مختلف گردد. از سویی دیگر منابعی چنین با اهمیت می تواند مورد بهره برداری قرار گرفته و منتج به تولید فراورده های با ارزش افزوده بالا مثل آنزیم ها، ژلاتین، کیتین، کیتوزان و غیره گردد. با توجه به اثرات بیولوژیک و زیست فعال گزارش شده از الیگوساکاریدهای استخراجی از ترکیبات کیتینی نرم تنان دریایی در سال های اخیر که با نام (کیتوالیگوساکاریدها) شناخته می شوند، امکان استفاده از این اجزای فرا سودمند به عنوان ترکیبات آنتی اکسیدان مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی های انجام شده تقریبا در تمام آزمون ها کیتوالیگوساکاریدها توانایی مهاری نسبتا خوبی از خود نشان دادند که می توانند به عنوان یک منبع خوب برای تحقیقات آنتی اکسیدانی مورد بررسی قرار بگیرند. در آزمون خنثی سازی رادیکال DPPH، با کمی فاصله از ویتامین C الیگوساکارید اسکویید هندی با استخراج اسیدی با 78/23 درصد، در آزمون بررسی احیا در برابر یون آهن، کیتوالیگوساکارید خرچنگ گرد با استخراج آنزیمی بیش ترین اثر فعالیت احیایی 19 درصد را از خود نشان داد. هم چنین در آزمون سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانی کل کیتوالیگوساکارید میگو وانامی استخراج اسیدی بالاترین ظرفیت آنتی اکسیدانی 42/19 درصد را از خود نشان داد.