تاثیر سامانه های دفاع موشکی بر بازدارندگی منطقه ای جمهوری اسلامی ایران

بازدارندگی، ازجمله روش های قدیمی است که در تاریخ نظامی کاربرد بسیار داشته است. بازدارندگی در ساده ترین شکل آن عبارت است از نوع ویژه ای از روابط سیاسی که در آن یک طرف سعی در نفوذ بر رفتار طرف دیگر درجهت مطلوب خود دارد. بازدارندگی، یک نظریه در امنیت بین الملل است که مورد توجه کشورها در نظم آنارشیک منطقه ای و جهانی قرار گرفته است. سامانه دفاع موشکی، ابزاری برای بازدارندگی تلقی می شود که البته در مناطق مختلف کارکردهای متفاوتی دارد؛ ازجمله در شرایط ثبات و بی ثباتی و درنتیجه نظم و امنیت منطقه ای متفاوت است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیرات سامانه دفاعی موشکی بر بازدارندگی منطقه ای جمهوری اسلامی ایران قصد پاسخ به این پرسش را دارد که استقرار سامانه های دفاع موشکی توسط قدرت مداخله گر در منطقه غرب آسیا، چه تاثیری بر بازدارندگی منطقه ای جمهوری اسلامی ایران درپی دارد؟ درراستای پاسخ به پرسش با بهره گیری از اسناد و منابع کتابخانه ای موجود و استفاده از روش توصیفی و پرداختن به مفاهیمی چون بازدارندگی، سامانه های دفاع و راهبردهای موشکی به بررسی تاثیرات دفاع موشکی بر امنیت منطقه پرداخته شده است. نتایج و یافته های پژوهش حاکی از آن است که سامانه های دفاع موشکی تاثیرات دووجهی بر امنیت منطقه ای کشورها داشته و سامانه موشکی جمهوری اسلامی ایران به عنوان سامانه اصلی تقویت کننده بازدارندگی این کشور عمل نموده و می تواند به تقویت امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران کمک نماید.