مدیریت دانش ضرورتی انکارناپذیر درمبارزه با قاچاق کالا و ارز

مفهوم مدیریت دانش را به عنوان رویه ای از بکار یری دانش قبلی برای تصمیم گیری جهت تاثیر در کارایی سازمان فعلی و آینده سازی آن تعریف نموده اند (لی و لان[1]، 2011) با این هدف که سازمان از دانش فردی و جمعی خود، آگاهی یافته به موثرترین شکل، از آن استفاده نماید.
ضرورت استفاده از این دانش سازمانی را می توان در عواملی همچون افزایش میزان رقابت و نوآوری میان سازمان ها، بازنشستگی و مهاجرت نیروی کار، مقدار زمان قابل دسترس برای آزمایش و بدست آوردن دانش، تغییرات استراتزی ها در سازمان، عدم وجود نظام انگیزشی، عدم باور به این موضوع که دانش قدرت است و قدرت زا،  و... به وضوح مشاهده نمود. با توجه به رسالت مهم و جایگاه ممتاز ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، و با توجه به وظایف و ماموریت های خود از جمله سیاست گذاری، برنامه ریزی، هماهنگی و کنترل و نطارت در خصوص پیشگیری و مقابله با قاچاق انواع کالا و ارز در کشور، امیتوان چنین استنباط کرد که این ستاد ، دارای حجم بالایی از اطلاعات فرآیندی است که بخش اعظم آن دانش خارج از دسترس و استفاده است.
از این روی ضرورت استقرار و نهادینه سازی نظام مدیریت اطلاعات و دانش از طریق: خلق، مبادله، حفظ و مستندسازی، ارزیابی و استفاده موثرتر از دانش خویش؛ هم راستا با اهداف و استراتژی دانشی سازمان تبیین میشود . بر این اساس پژوهش حاضر، به دنبال پاسخ این سوال است که تا چه میزان اسناد بالادستی مبارزه با قاچاق کالا و ارز ضرورت پرداختن به مدیریت دانش را تبیین نموده‎اند؟
در این مقاله، روش تحقیق از نظر هدف کاربردی توسعه ای و بر اساس ماهیت و روش به صورت توصیفی تحلیلی است. برای گرداوری اطلاعات از ابزار کتابخانه ای و تحلیل محتوای اسناد استفاده شده که بر دو دسته تقسیم شده اند؛ اسناد فرا سازمانی(عام) اسناد سازمانی و فرا سازمانی خاص و تخصصی ستاد نتیجه آنکه آموزش، ارزش به سرمایه های انسانی و دانش، تصمیم گیری و فعالیت مشارکتی، زمینه سازی بروز خلاقیت و نوآوری و افزایش دانش به ضوابط و کاهش بروکراسی به عنوان پیشران‎های دانشی مورد توجه ویژه قرار گرفته اند و مقوله های مهم مدیریت دانش همچون کاربرد و بکارگیری دانش، ایجاد زیرساخت‎های اطلاعاتی، تسهیم دانش، گرداوری اطلاعات وسایر مقوله های مربوط به مدیریت دانش در اسناد بالادستی خاص مورد توجه بوده است.