تاثیر ارتفاع برش ساقه و منابع کودهای معدنی و زیستی بر عملکرد و مولفه های راتون برنج رقم طارم هاشمی

چکیده تامین عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان زراعی از جمله برنج، نقش به سزایی در دستیابی به عملکرد مطلوب دارند. لذا، هدف از این پژوهش به حداکثر رسانیدن پتانسیل گیاهی برنج با بهینه سازی مصرف کودهای معدنی و زیستی به همراه ارتفاع برش راتون برنج بود. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه موسسه تحقیقات برنج کشور (آمل) طی سال های زراعی 1393 و 1394 اجرا شد. سه ارتفاع برداشت صفر، 15 و30 سانتی متر از سطح زمین به عنوان عامل اصلی و کودهای معدنی فسفر از منبع سوپرفسفات تریپل و پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم در دو سطح (عدم مصرف و مصرف 50 کیلوگرم در هکتار) و پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم) به عنوان عامل فرعی اول و محلول پاشی ترکیبی کود زیستی آزوسپیریلیوم برازیلنس و سودوموناس فلورسنس در دو سطح (محلول پاشی و عدم محلول پاشی) به عنوان عامل فرعی دوم بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه در تیمار مصرف 50 کیلوگرم کود فسفره با ارتفاع برداشت 30 سانتی متر از سطح زمین با میانگین 2017/8 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. تمامی کودهای معدنی و زیستی مصرفی موجب افزایش معنی دار ارتفاع بوته ، تعداد پنجه و درصد پر خوشه چه در خوشه گردید. همچنین، استفاده از کودهای زیستی به همراه کودهای فسفر و پتاسیم منجر به افزایش عملکرد و اجزای عملکرد شد. بنابراین، مصرف کودهای فوق با یکدیگر می تواند جایگزین مناسبی برای مصارف زیاد از حد نیتروژن در تولید رتون برنج در منطقه باشد.