جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « فسفر » در نشریات گروه « زراعت »
تکرار جستجوی کلیدواژه « فسفر » در نشریات گروه « کشاورزی »-
به منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و آلی بر کارایی فیزیولوژیک نیتروژن و خصوصیات زراعی یونجه در منطقه کاشان آزمایشی در سال زراعی 93-1392 در شهر آران و بیدگل از توابع استان اصفهان، به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سه نوع کود آلی (کود گاوی، کود گوسفندی و کود مرغی) به همراه شاهد هر کدام به میزان 10 تن در هکتار) و سه نوع حاصلخیزکننده زیستی (کود نیتروکسین، کود فسفات بارور-2 و ترکیب نیتروکسین و فسفات بارور-2) به همراه شاهد بودند. صفاتی مانند تعداد ساقه در مترمربع، تعداد دانه در مترمربع، تعداد روز تا ده درصد گلدهی، وزن هزار دانه، عملکرد علوفه تر، درصد نیتروژن، درصد پروتئین، عملکرد پروتئین، کارایی فیزیولوژیک و کارایی مصرف فسفر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار کاربرد تلفیقی کود زیستی نیتروکسین + فسفات بارور-2 با میانگین 68/4 تن بر هکتار نسبت به سایر سطوح کود زیستی از برتری 15/6 درصدی برخوردار بود. بنابراین می توان گفت که کاربرد توام نیتروکسین و فسفر بارور-2 توانسته است شرایط تغذیه ای بهینه تری را در چین برداری های متوالی نسبت به کاربرد منفرد هر یک از آنها ایجاد نماید. در بین سطوح کود آلی نیز مصرف 10 تن بر هکتار کود گاوی با میانگین 67/1 و عدم مصرف کود آلی با میانگین 62/3 تن بر هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین میزان عملکرد علوفه تر یونجه را تولید نمودند. همچنین اثر متقابل کودهای زیستی و آلی بر اکثر صفات معنی دار شد و در بین اثرات متقابل، بیشترین میزان کارایی فیزیولوژیک نیتروژن با میانگین 3/40 کیلوگرم دانه تولید شده بر کیلوگرم نیتروژن مصرف شده مربوط به تیمار عدم تلقیح با کود زیستی + مصرف 10 تن بر هکتار کود گاوی بود.
کلید واژگان: بارور-2, درصد پروتئین, عملکرد علوفه, فسفر, نیتروکسین}IntroductionAlfalfa is one of the most important fodder plants, being able to produce a high quantity of forage dry mass with high concentration of protein and to symbiotically fix atmospheric nitrogen. Having a deep and extensive root system, it reduces soil erosion and improves water penetration in agricultural soils (11). The results of the previous researches showed that the use of Nitroxin and Phosphate Barvar-2 bi-fertilizers had a significant effect on plant protein concentration and the highest protein (22.3%) was obtained when the plants were inoculated with Phosphate Barvar-2 and received organic amendment in the form of mushroom compost. Also, the use of Nitroxin and Barvar-2 bi-fertilizer increased the efficiency of nitrogen consumption, and inoculation with Nitroxin had the highest (22.8%) nitrogen use efficiency (5). Our study aimed to shed light on the nitrogen physiological efficiency and some agronomic traits of alfalfa in the presence of bio-fertilizers and organic manures in Kashan, central Iran.
Materials and MethodsThis study was carried out in Aran and Bidgol, central Iran, in 2014. The experiment was conducted with a factorial arrangement in a randomized complete block design with three replications. Treatments were 4 levels of bio-fertilizers (control, Nitroxin, Phosphate Barvar-2, and Nitroxin+Phosphat Barvar-2) and animal manures (control, cattle manure, sheep manure, and poultry manure in 10 tons/ha). Stems/m2, grains/m2, 1000-grains weight, days to 10 percent flowering, accumulative fresh weight, nitrogen content, protein content, protein yield, physiological efficiency of nitrogen and nitrogen use efficiency were evaluated.
Results and DiscussionApplication of bio-fertilizers enhanced all examined attributes, compared to control, the extent of enhancement in a majority of attributes being greater for Nitroxin + Phosphate Barvar-2. The highest and lowest grains/m2 and 1000-grains weight belonged to application of Nitroxin+ Phosphate Barvar-2 + 10 tons/ha cattle manure and control treatments, respectively. The highest nitrogen content, protein content, and protein yield were obtained by the application of Nitroxin and poultry manures. The highest physiological efficiency of nitrogen was recorded under the conditions of control and cattle manure (3.19 Kg/Kg). The highest nitrogen use efficiency was observed in the presence of cattle manure and Nitroxin+ Phosphate Barvar-2. The application of Nitroxin + Phosphate Barvar-2 with an average of 68.4 tons/ha led to 15.63% increase compared to other levels of bio-fertilizer. Therefore, the combined application of Nitroxin and Phosphate Barvar-2 has been able to produce a high-quality animal feed in successive harvests than the sole application of each of these bio-fertilizers. Among the different levels of organic fertilizers, application of cow manure with an average of 67.08 tons/ha and no use of organic fertilizer with an average of 62.37 tons/ha produced the highest and lowest cumulative fresh weight of alfalfa, respectively. Also, the highest physiological efficiency of nitrogen (with an average of 3.40 kg of grains produced per kg of nitrogen applied) was achieved when 10 tons/ha of cow manure was applied.
ConclusionsThe combined application of Nitroxin and Phosphat Barvar-2 bio-fertilizers was more effective than the sole application of each of these biofertilizers. Among the levels of organic manure (10 tons per hectare), cow manure was found to be more effective in enhancing the examined traits. Application of poultry manure had a more favorable effect on nitrogen and protein concentrations and protein yield of alfalfa. Therefore, combined application of Nitroxin and Phosphat Barvar-2 bio-fertilizers is recommended for producing alfalfa in the climatic conditions of Kashan.
Keywords: Barvar-2, Forage Yield, Nitroxin, Organic Manure, Phosphorus, Protein Percent} -
با توجه به اهمیت تاثیر همزیستی مایکوریزایی در بهبود تحمل به خشکی و همچنین اهمیت انتخاب تاریخ کاشت مناسب هر رقم جهت استفاده بهینه از فصل رشد و رطوبت در کشت دیم عدس بهاره، این پژوهش با هدف ارزیابی اثر تاریخ کاشت و تلقیح با مایکوریزا بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک سه رقم عدس تحت شرایط دیم، طی سال زراعی 1400- 1399 به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه دشتروم، یاسوج انجام شد. فاکتور اصلی شامل سه تاریخ کاشت (9 بهمن، 24 بهمن و 9 اسفند) و عامل فرعی فاکتوریل دو رقم عدس (سنا، بیله سوار و توده محلی) و مایکوریزا (با و بدون مایکوریزا گونه Funneliformis moseae) بود. نتایج نشان داد که تلقیح با مایکوریزا درصد نیتروژن و فسفر دانه، کلروفیل کل، محتوای پرولین و قندهای محلول برگ، ارتفاع بوته، عملکرد دانه و عملکرد زیستی را افزایش داد. در تاریخ کاشت 9 بهمن ماه، از بین ارقام مورد بررسی، رقم سنا از عملکرد دانه (90/1152 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد زیستی (23/3243 کیلوگرم در هکتار) بالاتری برخوردار بود که نشان دهنده بهبود مقاومت بیشتر این رقم به شرایط نامساعد محیطی حاصل از شرایط دیم می باشد. در نهایت، رقم سنا به همراه کاربرد قارچ مایکوریزا جهت کاشت زود هنگام در شرایط دیم در منطقه دشتروم پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: پرولین, فسفر, کلروفیل, نیتروژن}IntroductionLegumes are considered the second source of human food after cereals and have significant nutritional and agricultural values. Because of the drought resistance of lentils cultivars, dryland production of spring types could be important in the suitable regions with the proper temperature and rainfall, such as temperate regions of Yasouj county, Iran. To achieve the optimum yield of lentil using the most suitable cultivar (s) in the most proper sowing date is substantial. Mehraban (2018) reported that the highest grain yield in rainfed conditions belonged to Bilehsawar variety, which may be due to the higher weight of 1000 seeds in this variety. Also, in this research, it was found that the delay in planting by reducing the growth period and drought and heat stress in the seed filling stage causes a decrease in vegetative growth (a decrease in the branches in the plants and also a decrease in biological yield) and also a decrease in yield components such as the number of seeds. To mitigate end season drought stress in dryland lentil cultivation mycorrhizae symbiosis can be a proper practice. In a study by Piade Koohsar (2017), it was reported that the effect of mycorrhizal inoculation on grain yield in lentil plant was significant. He also reported that the highest seed yield from inoculation with mycorrhizal fungus in the Kimia variety was 1939 kg.ha-1, and the lowest seed yield was observed in the control treatment (no inoculation) in the Kalpoosh native stand at 1339 kg.ha-1. The objective of this experiment was to evaluate the effect of sowing date and mycorrhiza symbiosys on physiological and yield traits of lentil cultivars in dry land conditions in Dashtroom, Yasouj, I.R.Iran.
Materials and Methods
This research was carried out in 2020-2021 cropping season in the Deshtrum region, located 10 kilometers from the center of Boyar Ahmad county of Kohgiluyeh and Boyar Ahmad provinces, with average rainfall of 726 mm. The experiment performed as a split factorial based on a randomized complete block design with 3 replications. The main factor was three planting dates (January 28, February 12, and February 27) and the sub-factor was interaction of two factors including three lentil varieties (Sena, Bilehsawar, and Local accession) and mycorrhiza (Funneliformis moseae) (with and without). Leaf proline, chlorophyll, and soluble sugars content, as well as, seed nitrogen and phosphorus were measured. Plant height, grain and biological yield were measured. The data were analyzed using SAS software after performing the normality test and mean comparisons were made using the LSD test, and in the case of interaction being significant slicing was done and means compared by L.S.Means procedure.
Results and DiscussionThe results showed significant effect of the triple interaction of sowing date, mycorrhiza, and cultivar on grain nitrogen percentage, total chlorophyll, leaf soluble sugars content, and biological yield. Also, the results showed that the interaction of cultivar and mycorrhiza on the plant height, grain phosphorus, total chlorophyll, the content of leaf soluble sugars, and biological yield were significant. The interaction of sowing date and variety for all studied traits except plant height were significant. Under the January 28 sowing date and mycorrhiza application, Sanna variety obtained the highest percentage of grain nitrogen (4.59%), total chlorophyll content (0.45 mg.g-1 leaf fresh weight), leaf soluble sugar content (about 120 mg.g-1 leaf fresh weight) and biological yield (3243.23 kg.ha-1) in. Also, the highest seed phosphorus percentage (1.67%), leaf proline content (13.16 µmol.g-1 leaf fresh weight), and seed yield (1152.90 kg.ha-1) related to the planting date of January 28 and Sanna variety. Application of mycorrhiza in nearly all of the traits had better performance compared with non mycorrhiza application. We saw that all cultivars had the best nutrient absorption, physiological characteristics and yield under mycorrhizal inoculation.
ConclusionsThe use of mycorrhizal fungi increased all the measured traits. Also, in all three sowing dates, the variety Sanna had the highest performance in terms of the studied traits. However, the grain yield and biological yield of the January 28 sowing date were higher than other sowing dates; therefore, it can be said that the early planting (28 January) of lentil cultivars in the Dashtrum region helps the plant to achieve the maximum benefit from the growing season. On the other hand, the best result was obtained from the use of mycorrhizal fungi. According to the above conditions, the variety of Sanna along with the use of mycorrhizal fungi is the best variety for early planting in dryland conditions in the Dashtrom region.
Keywords: Chlorophyll, Nitroge, Phosphorusn, Proline} -
به منظور بررسی مدیریت آبیاری و اثرات مقادیر مختلف کود نیتروژنه بر روی ذرت هیبرید سینگل کراس 704 آزمایشی به صورت کرت های خرد شده، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی دو سال زراعی 1394 و 1395 در استان گلستان، در مزرعه ای واقع در شهر مزرعه کتول، انجام شد. عامل اصلی، دور آبیاری بر حسب روز در چهار سطح شامل 7، 14، 21 و 28 روز و عامل فرعی، کود نیتروژنه در چهار سطح شامل 60، 120، 180 و 240 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل دور آبیاری و نیتروژن بر وزن هزار دانه، عملکرد دانه، نیتروژن دانه و عملکرد زیست توده معنی دار بود. نتایج نشان داد که آبیاری 28 روزه نسبت به آبیاری 7 تا 14 روزه عملکرد دانه و میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم دانه را کاهش داد. افزایش کود نیتروژنه تا حد 180و 240 کیلوگرم در هکتار عملکرد بیولوژیک، اجزای عملکرد، عملکرد دانه و میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم دانه را افزایش داد. اما مصرف نیتروژن در مقادیر بیشتر در شرایط تنش (دور آبیاری 21 تا 28 روزه) نه تنها اثر مثبتی بر عملکرد نداشت بلکه در این شرایط عملکرد دانه نسبت به مصرف 180 تا 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه در ترکیب تیمار آبیاری 7 و 14 روزه و سطح نیتروژن 240 تا 180 کیلوگرم در هکتار و به میزان 12209، 11416 و 10147 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. نتایج مقایسه میانگین بین دو سال نشان داد که بیشترین تعداد دانه در بلال583 عدد، تعداد دانه در ردیف 3/40 عدد، وزن هزار دانه 138/9 گرم و نیتروژن دانه 3/991 میکروگرم بر گرم و زن خشک مربوط به سال دوم بود.
کلید واژگان: هیبرید سینگل کراس 704, گلستان, نیتروژن, فسفر, مدیریت آبیاری}In order to investigate irrigation management and the effects of different amounts of nitrogen fertilizer on hybrid corn SC704 experimental in the form of crushed plots in the form of complete randomized block design in three replications during two crop years 2015 and 2016 in Golestan province, in Katul was done. The main factor of irrigation cycle by day in four levels including 7, 14, 21 and 28 days and the secondary factor of nitrogen fertilizer in four levels included 60, 120, 180 and 240 kg.ha-1. The results of analysis of variance showed a significant effect between irrigation cycle and nitrogen on Weigh of 1000 grains, grain yield, seed nitrogen and biomass yield. The results showed that 28 days of irrigation reduced grain yield, seed nitrogen, seed phosphate and seed potassium compared to 7 to 14 days of irrigation. The increase in nitrogen fertilizer to 180 and 240 kg.ha-1 increased the yield of the grain by affecting the biological yield and yield components seed nitrogen, seed phosphate and seed potassium. However, nitrogen consumption in higher amounts under stress conditions (21 to 28 day Interval Irrigation) not only did not have a positive effect on yield, but also reduced grain yield by 180 to 240 kg.ha-1. The highest grain yield was obtained in the combination of 7 and 14 day irrigation treatment and nitrogen level of 240 to 180 kg.ha-1 and 12209, 11416, 10147 kg.ha-1. The results of the average comparison between the two years showed that the highest number of grains per corn was 583, the Number of grains per row as 40.3 and the Weigh of 1000 grains was 138.9 grams and seed nitrogen 3.991 µg.g-1 DW in the second year.
Keywords: Golestan, Irrigation Management, Nitrogen, Phosphate, SC704 Hybrid} -
سیب زمینی (Solanum tubersum) یک محصول اقتصادی مهم در سطح جهان است. به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی پتاسیم (پتا بارور) و فسفر (بارور 2) بر عملکرد و کیفیت دو خانواده از بذر حقیقی سیب زمینی شامل آزادگرده افشان های فانتا و هیبریدهای ساوالان × آگریا آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار (1- خانواده آزادگرده افشان فانتا بدون کود، 2- خانواده آزادگرده افشان فانتا + کود زیستی پتا بارور، 3- خانواده آزادگرده افشان فانتا + کود زیستی بارور 2، 4- خانواده آزادگرده افشان فانتا + مخلوط کودهای زیستی بارور 2 و پتا بارور، 5- هیبرید ساوالان × آگریا بدون کود، 6- هیبرید ساوالان × آگریا + کود زیستی پتا بارور، 7- هیبرید ساوالان × آگریا + کود زیستی بارور 2، 8- هیبرید ساوالان × آگریا + مخلوط کودهای زیستی بارور 2 و پتا بارور) با سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد کودهای زیستی بارور 2 و پتا بارور ارتفاع بوته و درصد ماده خشک غده و برگ را تحت تاثیر قرار داده و منجر به افزایش عملکرد نسبت به گیاهان شاهد و کاربرد مخلوط کودهای زیستی در سطح احتمال یک درصد شد. به طوری که بیشترین عملکرد در تیمار کود زیستی پتا بارور بر روی خانواده آزاد گرده افشان فانتا به دست آمد. همچنین کاربرد این کودها منجربه افزایش شاخص کلروفیل برگ در سطح احتمال پنج درصد گردید. کاربرد این کودهای زیستی منجر به افزایش غلظت عناصر پتاسیم، نیتروژن و فسفر گیاه در سطح احتمال یک درصد شد.کلید واژگان: بذر بوتانیکی, پتاسیم, سیب زمینی, کود زیستی, فسفر, نیتروژن}Potato (Solanum tubersum) is an important economic crop in the world. In order to investigate the effect of potassium (Potabarvar Bioferrtilizer) and Phosphorus (Barvar 2 Biofertilizer) biofertilizers on the yield and quality of two families of true potato seeds, including Fanta free pollinators and Savalan × Agria hybrids, an experiment was conducted in the form of a completely randomized block design with 8 treatments and three repetitions were done. The results showed that the use of Potabarvar Bioferrtilizer and Barvar 2 Biofertilizer affected plant height, leaf area and the dry matter percentage of tuber and leaf and led to an increase in yield compared to the control plants and the application of a mixture of biological fertilizers at the probability level of 1%. So that the highest yield in the treatment of Potabarvar biofertilizer was obtained on the free-pollinating Fanta family. Also, the application of these fertilizers led to an increase in the leaf chlorophyll index at the five percent probability level. The use of these biofertilizers led to an increase in the concentration of potassium, nitrogen and phosphorus elements in the plant at the level of 1% probability. The application of these fertilizers had a greater effect on the free-pollinating Fanta family. Also, the application of the mixture of these biofertilizers did not lead to an increase in the desired indicators.Keywords: Biofertilizer, Botanical seed, Nitrogen, Phosphorus, potassium, Potato}
-
کودهای شیمیایی نقش بسزایی در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی بویژه از دهه 1950 میلادی داشته اند. از طرف دیگر، کاربرد بیش از حد این کودها در سال های اخیر، منجر به بروز آلودگی های زیست محیطی و افت بهره وری کشاورزی، امنیت غذایی، سلامت بوم نظام، سلامت انسان و رفاه اقتصادی گردیده است. محققان بر این باورند که بهترین و قابل دسترس ترین راه کار برای رفع این مشکلات، بهبود کارایی مصرف نهاده ها می باشد. بر این اساس، هدف این مطالعه بررسی شاخص های کارایی مصرف نیتروژن، فسفر و آب در نظام های تولید گندم آبی و دیم در کشور بود. در این پژوهش استان های با بیش از هشتاد درصد تولید گندم آبی و دیم در کشور، تعیین و در هر استان، شهرستان های دارای بیش از 80 درصد تولید، انتخاب شدند. با استفاده از آمار و اطلاعات و مصاحبه های حضوری، داده های مورد نیاز جمع آوری و بهره وری مصرف نهاده ها تعیین و سپس ضریب همبستگی پیرسون بین بهره وری منابع مختلف محاسبه شد. جهت تعیین رابطه بین عملکرد با متغیرهای اقلیمی و منابع کودی و آب از رگرسیون چندگانه استفاده شد. برای این منظور، میانگین دو ساله مجموع بارندگی و میانگین دما برای طول دوره رشد گندم آبی و دیم در هر منطقه استخراج و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش، نشان داد که در مناطق اصلی تولید، میانگین بهره وری مصرف نیتروژن در گندم آبی معادل 69/16 کیلوگرم دانه بر کیلوگرم نیتروژن محاسبه شد که نسبت به گندم دیم با میانگین بهره وری مصرف نیتروژن 27/17 کیلوگرم دانه بر کیلوگرم نیتروژن پایین تر بود. برخلاف نیتروژن، میزان بهره وری مصرف فسفر در زراعت دیم پایین-تر از زراعت آبی بود. نتایج حاصل از پژوهش بالاترین میزان همبستگی را در گندم آبی بین بهره وری نیتروژن و فسفر با 506/0=r و در زراعت دیم بین بهره وری نیتروژن و آب با 309/0=r نشان داد. بررسی رگرسیون ارتباط بین عملکرد گندم با پارامترهای اقلیمی و زراعی نیز نشان داد که در بین متغیرهای مورد بررسی تنها افزایش بیشتر دما با عملکرد دانه گندم دیم ارتباط مثبت داشت و افزایش سایر پارامترها از قبیل بارندگی، نیتروژن و فسفر و آبیاری در زراعت گندم دیم و آبی با عملکرد دانه ارتباط مستقیم داشت. مصرف بیشتر کودهای نیتروژن در زراعت آبی منجر به کاهش بهره وری نیتروژن شد. با وجود بالاتر بودن عملکرد گندم آبی در مقایسه با دیم، با توجه به حساسیت مصرف کودهای نیتروژن و اثر نامطلوب استفاده بی رویه این کودها در زراعت دیم، مصرف نیتروژن با دقت و حساسیت بیشتری صورت گرفته که نهایتا منجر به افزایش بهره وری مصرف نیتروژن نسبت به زراعت آبی شد. برخلاف نیتروژن، بهره وری مصرف فسفر به دلیل تاثیر مستقیم محتوی رطوبت خاک در انتشار فسفر در خاک در زراعت دیم پایین تر از زراعت آبی بود. براساس این پژوهش، دو منبع نیتروژن و آب مهمترین عوامل موثر بر عملکرد گندم آبی و دیم بودند.
کلید واژگان: بارندگی, بهره وری, دما, فسفر, نیتروژن}Plant Production, Volume:46 Issue: 2, 2023, PP 263 -277IntroductionChemical fertilizers have played a significant role in increasing the yield of agricultural products, especially since the 1950s, but the excessive application of these fertilizers in recent years has led to environmental pollution and a drop in agricultural productivity, food security, ecosystem and human health, and economic prosperity. Researchers believed that the best and most accessible approach to solve these problems is the improvement of the efficiency indicators of inputs. So, the purpose of the study was to evaluate the use efficiency indicators for nitrogen and phosphorus and water in wheat-irrigated and dryland systems of Iran.
Material and MethodsIn this research, provinces with more than 80% production in irrigated and rainfed systems of Iran were determined and, in each province, cities with more than 80% production of this crop were selected. The required data were collected by using face-to-face interviews and recorded statistics. Afterward, the consumption productivity of inputs was determined, and then the Pearson correlation coefficient between the productivity of different sources was computed. Also, multiple regression was used to determine the relationship between yield with climatic variables and fertilizers and water. For this purpose, the two-year average for total precipitation for irrigated and rainfed systems in each region were extracted.
Results and DiscussionThe results revealed that in the main areas of wheat production, the average productivity of nitrogen consumption for irrigated was calculated as 16.69 kg of grains per kg of nitrogen compared to 17.27 kg of grains per kg of nitrogen for rainfed conditions. Contrary to nitrogen, the efficiency of phosphorus consumption in rainfed agriculture was lower than in the irrigated wheat system. Also, the highest correlation between nitrogen and phosphorus productivity for the irrigated system was computed with r=0.506 and the coefficient between nitrogen and water productivity was calculated with r=0.309 for rainfed conditions. The results for regression analysis between yield and climatic and agronomic parameters showed that increases in temperature had a positive effect on grain yield in rainfed conditions. On the other hand, increasing in other parameters such as precipitation, nitrogen, phosphorus, and irrigation in the irrigated and rainfed systems had a direct relationship with grain yield.
ConclusionExcess use of nitrogen fertilizers in irrigated wheat systems led to lower nitrogen use efficiency. Although, the grain yield in irrigated conditions was higher than in dryland conditions, due to the sensitivity of using nitrogen by farmers and the adverse effects of excessive use in rainfed wheat, the consumption of nitrogen has been used with more precision and sensitivity. This ultimately led to an increase in the efficiency of nitrogen consumption in rainfed compared to irrigated systems. Unlike nitrogen, the phosphorus use efficiency was lower in rainfed compared to the irrigated system due to the direct effect of soil moisture on the release of phosphorus in the soil. According to these results, nitrogen and water were the most important factors affecting the yield in irrigated and rainfed systems. Also, the regression analysis of the relationship between wheat yield and climatic and agronomic parameters showed that in irrigated systems, nitrogen and irrigation and in rainfed conditions, nitrogen and precipitation had the most impact on grain yield.
Keywords: Nitrogen, Phosphorus, Precipitation, Productivity, Temperature} -
انتخاب پایه مناسب و رقم پربازده از اصول اولیه احداث باغ پسته است. هدف از این پژوهش بررسی اثر پایه های متعلق به گونه Pistacia vera L. بر غلظت عناصر غذایی در برگ و عملکرد دو رقم پسته بود. این پژوهش با استفاده از شش پایه پسته اکبری، بادامی سفید فیض آباد، بادامی زرند، برگ سیاه، کله قوچی و سرخس و دو رقم اکبری و برگ سیاه به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و به مدت دو سال (1399 و 1400) در ایستگاه تحقیقات پسته خراسان رضوی اجرا شد. نتایج نشان داد که نوع پایه بر غلظت عناصر غذایی نیتروژن، کلسیم، منیزیم، آهن، روی، مس و بور در برگ در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. پایه سرخس، موجب بیشترین غلظت مس و کم ترین غلظت بور در برگ شد. همچنین پایه های اکبری و سرخس با 063/0 و 069/0کم ترین و پایه بادامی سفید فیض آباد با 126/0 بیشترین نسبت سدیم به پتاسیم برگ را داشتند. ترکیب پیوندی پایه برگ سیاه و رقم اکبری، دارای بیشترین غلظت بور در برگ (8/337 میلی گرم در کیلوگرم)، و رقم اکبری روی پایه سرخس، کمترین غلظت بور در برگ (2/221 میلی گرم در کیلوگرم) بود. پایه سرخس و برگ سیاه با 58/9 و 33/3 کیلوگرم در درخت به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر بر عملکرد پسته تر را داشتند. همچنین رقم اکبری روی پایه سرخس بیشترین تعداد جوانه گل در شاخه انتهایی را داشت و با 92/11 کیلوگرم دردرخت بیشترین عملکرد پسته تر را دارا بود. در مجموع رقم اکبری روی پایه سرخس دارای بیشترین کارایی ترکیب پایه- پیوندک بود.کلید واژگان: پسته, رقم اکبری, بور, منگنز, فسفر, پتاس}Selection of suitable pistachio rootstock and compatible cultivar are the fundamentals for establishing a pistachio orchard. The aim of this research was to investigate the effect of Pistacia vera L. rootstocks on leaf nutrients concentration and yield of two pistachio cultivars. The rootstocks included; Akbari, Badami Sefid, Badami Zarand, Barg Siah, Kaleghochi, and Sarakhs, and two pistachio cultivars; Akbari and Barg Siah were evaluated as factorial split-plot arrangements in randomized complete block design with three replications in Feizabad pistachio research station in 2020-2021. Results showed that rootstock had significant (P<0.01) effect on the concentration of leaf nitrogen, calcium, magnesium, iron, zinc, copper and boron. Sarakhs rootstock caused the highest leaf copper concentration and the lowest boron concentration. Also, Akbari and Sarakhs rootstocks had the lowest Na: K ratio with 0.063 and 0.069, respectively. Badami Sefid rootstock had the highest Na: K ratio with 0.126. Akbari cultivar grafted on Barg Siah rootstock had the highest leaf boron concentration (337.8 mg kg-1), and cv. Akbari grafted on Sarakhs rootstock showed the lowest leaf boron concentration (221.2 mg kg-1). Sarakhs and Barg Siah rootstocks with 9.58 and 3.33 kg tree-1, respectively, had the highest and lowest effect on fresh yield. Furthermore, cv. Akbari grafted on Sarakhs rootstock had the highest number of flower buds on terminal shoot, and the highest fresh yield with 11.92 kg tree-1. In conclusion, cv. Akbari grafted on Sarakhs rootstock was identified as the most efficient rootstock-scion combination.
-
سابقه و هدف
تنش های محیطی از جمله خشکی از مهم ترین عوامل کاهش عملکرد و رشد و نمو گیاهان محسوب می شوند. استفاده از میکروب های خاک روشی نویدبخش برای افزایش تحمل گیاهان در برابر تنش کم آبی می باشد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی پتانسیل تحمل به خشکی گونه چمنی فستوکای پابلند (Festuca arundinacea) رقم Tomahawk مایه کوبی شده با قارچ Piriformospora indica در شرایط تنش خشکی انجام شد.
مواد و روش هاپژوهش در سایت تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه ارومیه طی سال های 1400-1399 به صورت طرح فاکتوریل خرد شده در زمان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. که عامل های آزمایش شامل مایه کوبی و عدم مایه کوبی با قارچ (P. indica) indica Priphormospora و تنش خشکی در سه سطح 100، 70 و 40 درصد ظرفیت زراعی بودند. پس از اعمال تنش خشکی، در چهار دوره زمانی به فاصله ی 10 روز، نمونه برداری انجام شد. صفات مورد اندازه گیری شامل وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، محتوای نسبی آب برگ، میزان کلروفیل a و b، فعالیت آنزیم های کاتلاز و آسکوربات پراکسیداز و عناصر پتاسیم، فسفر و نیتروژن اندام های هوایی و بافت ریشه بودند.
یافته هامیزان وزن تر و خشک اندام هوایی و محتوای نسبی آب برگ با افزایش تنش خشکی کاهش یافتند و کمترین مقدار این صفات در ظرفیت زراعی 40 درصد مشاهده شد. مایه کوبی با قارچ موجب تعدیل اثر تنش خشکی در صفات مذکور شد. تیمار قارچ موجب افزایش 27/20، 21/37، 32/16، 02/13، 1/11 درصد به ترتیب در میزان طول ریشه، کلروفیل a، پتاسیم، فسفر و نیتروژن اندام هوایی شد. همچنین حضور قارچ P. indica با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز موجب حفظ محتوای کلروفیل a، b، وزن تر و خشک اندام هوایی شده و در نتیجه اثرات تنش خشکی را کاهش داد.
نتیجه گیریچنین استنباط می گردد که مایه زنی میکروبی با قارچ اندوفیت P. indica، با بهبود ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی گیاه در افزایش مقاومت به تنش کم آبی در گیاه چمن فستوکای پابلند نقش مهمی ایفا می کند. بنابراین قارچ اندوفیت P.indica می تواند به عنوان یک راهکار موثر سازگار با محیط زیست در شرایط تنش خشکی در گیاه چمن فستوکا (Festuca arundinacea) در شرایط آب و هوایی ارومیه استفاده گردد.
کلید واژگان: آنزیم های آنتی اکسیدانی, تنش کم آبی, فسفر, مایه زنی میکروبی, نیتروژن}Background and purposeEnvironmental stresses including drought stress are one of the most important factors reducing performance and growth and development of plants. The use of soil microorganisms is a promising technique to increase plant resistance to water stress. This study was carried out in order to evaluate tall fescue (Festuca arundinacea cv. Tomahawk) drought stress tolerance potential under drought stress and inoculation of microbial treatment with root fungus Piriformospora indica.
Materials and MethodsThe research was performed in the research site of the Department of Horticultural Sciences, Urmia University, during the years 2020-2021 as factorial-split plot in time based on randomized complete block design with three replications that experimental factors included inoculation and non-inoculation with P. indica and drought stress (30, 70 and 100% FC). After exerting drought stress, harvesting (sampling) was performed four times with an interval of 10 days. The measured traits included fresh and dry weight of shoot and root, relative water content, chlorophyll a and b content, activity of catalase and ascorbate peroxidase enzymes, potassium, phosphorus, and nitrogen amount in shoot and root tissue.
ResultsThe shoot fresh, dry weight, and the relative water content decreased with drought stress and the lowest amount was recorded in 40% of field capacity. P. indica inoculation caused the preservation of these traits. P. indica treatment caused an increment of 20.27, 37.21, 16.32, 13.02, 11.1% in root length, chlorophyll a content, amount of shoot potassium, phosphorus, and nitrogen, respectively. P. In addition, P. indica with increasing the activity of antioxidant enzymes including catalase and ascorbate peroxidase causes preservation of the chlorophyll a, b content, and the shoot fresh and dry weight that reduced the effects of drought stress.
ConclusionIt is inferred that microbial inoculation with P. indica by improving the growth and biochemical characteristics of plants plays an important role in increasing the resistance to water deficit stress in Festuca arundinacea. Therefore, P. indica can be used as an effective environmentally friendly compatible in drought stress conditions in Festuca arundinacea cv. Tomahawk in the urmia weather conditions.Therefore, P. indica can be used as an effective environmentally friendly compatible in drought stress conditions in Festuca arundinacea cv. Tomahawk in the urmia weather conditions.K e y w o r d s: A n t i o x i d a n t e n z y m e s, W a t e r d e f fi ci t stress, Phosphorus, Microbial inoculation, Nitrogen.
Keywords: Antioxidant enzymes, Water defficit stress, Phosphorus, Microbial inoculation, Nitrogen} -
به منظور بررسی تاثیر کودهای بیولوژیک نیتروژنه و فسفره بر روی عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا قرمز آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1392 در مزرعه ای واقع در شهرستان بروجرد اجرا گردید. عامل های آزمایشی شامل استفاده از کود بیولوژیک نیتروژنه در 4 سطح (عدم مصرف، کود نیتروکسین، کود ریزوبیوم ویژه لوبیا و کود نیتروکارا) و کود فسفره در 3 سطح (عدم مصرف، بیوسوپرفسفات و بارور2) بود. یافته های تحقیق نشان داد که اثرمتقابل کاربرد کودهای بیولوژیک نیتروژنه و فسفره بر صفات ارتفاع بوته، تعداد دانه درغلاف و همچنین اثر ساده کودبیولوژیک فسفره بر صفات وزن هزار دانه، تعداد غلاف در بوته و همچنین اثر ساده کود بیولوژیک نیتروژنه برصفات عملکرد اقتصادی در سطح احتمال یک درصد معنی دار گردید و اثر ساده کود فسفره بر عملکرد اقتصادی درسطح احتمال 5 درصد معنی دار شد. اثرساده کودهای بیولوژیک نیتروژنه و فسفره و اثرات متقابل آن ها بر وزن هزار دانه و تعداد غلاف در بوته غیرمعنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داده که بیشترین عملکرد دانه لوبیا قرمز مربوط به کود بیولوژیک نیتروژنه (نیتروکارا) به مقدارkg/h 2/634 و بیشترین تعداد دانه درغلاف و تعداد غلاف در بوته مربوط به کود بیولوژیک نیتروژنه (نیتروکارا) به ترتیب با 7 دانه درغلاف و 33/19 غلاف دربوته بود. در مجموع کود بیولوژیک نیتروکارا بیشترین تاثیر مثبت را برعملکرد و اجزای عملکرد داشت و با مصرف آن می توان ضمن تولید پایدار محصول از مصرف بی رویه کودهای شیمیایی و مشکلات زیست محیطی ناشی از کاربرد آن ها جلوگیری نمود.
کلید واژگان: عملکرد, فسفر, لوبیا, کود بیولوژیک, نیتروژن}In order to investigate the effect of nitrogen and phosphorus biological fertilizers on the yield of red beans, a factorial experiment was conducted in the form of a randomized complete block design with replication in the agricultural year of 2012 in a farm located in Bravar region of Borojar city. The experimental treatments included the use of biological nitrogen fertilizers including nitroxin and 2 special bean rhizobium fertilizers nitro cara fertilizer (control sample) was used. Phosphorous fertilizers including: bio superphosphate fertilizing 2.without fertilizer (control sample) were investigated. Based on the results of this research, it was determined that the mutual effect of the use of nitrogen and phosphorus biological fertilizers on plant height traits, the number of seeds per pod, as well as the simple effect of phosphorus biological fertilizer on the characteristics of the weight of one thousand seeds, the number of pods per plant, and the simple effect of nitrogen biological fertilizer on the characteristics of economic performance was significant at the 1% probability level. Also, the simple effect of phosphorus fertilizer was significant. Economic yield is significant at the 5% probability level. The simple effect of nitrogen and phosphorus and the mutual effects of fertilizers on the attributes of thousand-seed weight and the number of pods per plant are insignificant. The results of the comparison table of Duncan's mean show that in terms of grain yield, the highest yield of red bean seeds is related to fertilizer. Biological nitrogen level (Nitro kara) is 634.2 kg/h, and also the highest number of seeds per pod and the number of pods per plant are related to biological nitrogen fertilizer level (Nitro kara) is 7 seeds per pod and 19.33 pods per plant, respectively. In total, Nitro kara biological fertilizer had the most positive effect on the performance and performance components of beans, which can be used to prevent excessive use of chemical fertilizers and environmental problems caused by their use, while producing good and stable products.
Keywords: Bean, Biological fertilizer, nitrogen, phosphorus, Yield} -
سابفه و هدف
پس از نیتروژن، فسفر دومین عنصر پرمصرف محدودکننده رشد و عملکرد و روی مهمترین عنصر کم مصرف می باشند که اثرات ناشی از کمبود آنها گسترده ترین و جدی ترین اختلالات تغذیه ای را در اراضی شالیزاری جهان ایجاد کرده و یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد در گیاه برنج است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی عناصر روی و فسفر بر صفات مورفولویک، عملکرد و اجزای عملکرد و کیفیت دانه برنج ارقام هاشمی (محلی) و گیلانه (اصلاح شده) انجام شد.
مواد و روش هاآزمایشی مزرعه ای دو ساله در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1396و 1397 در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات برنج کشور -رشت اجرا شد. فاکتور (عامل) های آزمایشی عبارتند از : عامل رقم در دو سطح، عامل روی در سه سطح و عامل فسفر در سه سطح. همچنین تیمارهای این آزمایش شامل : 1- عدم استفاده از کود روی (شاهد)، 2- محلول پاشی 5 در هزار روی از منبع سولفات روی 22 درصد در مرحله شروع آبستنی، 3- محلول پاشی 5 در هزار روی مرحله شروع آبستنی بهمراه محلول پاشی روی در مرحله شروع پرشدن دانه، و 4- عدم استفاده از کود فسفره (شاهد) 5- محلول پاشی 5 در هزار فسفر از منبع مونوفسفات پتاسیم آزمایشگاهی در مرحله شروع آبستنی 6- محلول پاشی 5 در هزار فسفر مرحله شروع آبستنی و مرحله شروع پر شدن دانه می باشند.
نتایجمحلول پاشی فسفر از بین خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی اندازه گیری شده تنها بر وزن هزار دانه، شاخص برداشت و محتوای فسفر دانه تاثیر معنی دار نداشته است. اثر محلول پاشی روی بر بیشتر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی، به جزء وزن هزار دانه، شاخص برداشت و محتوای فسفر دانه در سطوح احتمال 1 و 5 درصد معنی دار بوده است. محلول پاشی با روی و فسفر پنج در هزار مرحله شروع آبستنی و در مرحله رسیدگی دانه به ترتیب باعث افزایش 00/7 و 94/12 درصدی طول خوشه در رقم گیلانه و هاشمی، افزایش 23/35 ، 00/40 درصدی دانه پر،40/6 و 00/35 درصدی دانه پوک نسبت به شاهد، افزایش 00/7 و 10/11 درصدی عملکرد دانه و افزایش 98/25 درصد و 22/19 درصدی زیست توده در ارقام گیلانه و هاشمی شده است. بالاترین میزان پروتیین برنج سفید در تیمار محلول پاشی با سولفات روی پنج در هزار مرحله شروع آبستنی و در مرحله رسیدگی دانه بدست آمد که به ترتیب 11 درصد برای رقم هاشمی (37/32 درصد افزایش نسبت به شاهد) و 67/10 درصد برای رقم گیلانه (21/38درصد افزایش نسبت به شاهد) است.
نتیجه گیریمحلول پاشی با سولفات روی پنج در هزار (مرحله شروع آبستنی و در مرحله رسیدگی دانه) برترین تیمار برای صفات کیفی هر دو رقم برنج هاشمی و گیلانه بود. نتایج همچنین بر این نکته تاکید دارد که میزان روی در دانه مهمترین عامل افزایش میزان پروتیین پروتیین در دانه می باشد.
کلید واژگان: محلول پاشی, برنج, روی, فسفر}Background and ObjectivesPhosphorus (P) is the second most important macronutrients and zinc (Zn) is the most important micronutrients that their deficiency is the most important global nutrient disorder in the world paddy fields. The current field study was conducted to explain the effect of Zn and P foliar application on Zn and P content of rice grains and more broadly, grains bio-fortification (Zn and protein content).
Materials and MethodsThe three factors factorial experiment was conducted in a completely randomized block design with three replications in 2017-2018 at research field of the rice research institute of Iran, Rasht. The experimental factors were: varieties at two levels (Hashemi (local) and Guilaneh (improved) varieties), Phosphorous at three levels and Zinc at three levels.Also, the experimental treatments were: 1- no zinc foliar application (control-tap water foliar application), 2- the foliar application of 0.5% zinc sulphate (22%) at the strat of booting, 3- the foliar application of 0.5% zinc sulphate (22%) at the strat of booting and the start of grain filling stages; 4- no P foliar application (control-tap water foliar application), 2- the foliar application of 0.5% P(mono potassium phosphate- laboratory brand) at the strat of booting, 3- the foliar application of 0.5% P at the strat of booting and the start of grain filling stages.
ResultsThe results of analysis of variance indicated that all the applied treatments and their interactions significantly influenced the morphological, yield and yield components, Zn and protein contents of rice grains. The results revealed that the foliar application of Zn and P the strat of booting and grain filling stages increased panicle length in Hashemi (7%) and Guilaneh (12.94%) cultivars, filled and unfertile grain number of Guilaneh (35.23- 6.40%) and Hashemi (40-35%) cultivars. Also, the foliar application of Zn and P (alone) increased the grain yield about 7 and 11.10%, respectively, and their application the strat of booting and grain filling stages increased biological yield of Hashemi and Guilaneh cultivars about 19.22 and 25.98%, respectively. The highest content of grain Zn and protein content were recorded at by the strat of booting and grain filling stages foliar application of Zn about 27 and 11 present, respectively.
ConclusionIt can be concluded that the foliar application of Zn and P at the strat of booting and the start of grain filling stages might enhanced the studied rice cultivars yield and yield component and more broadly the grain quality.
Keywords: Foliar spray, Rice, Zinc, Phosphorus} -
مدیریت کودی از جنبه های مهم مدیریتی جهت ارتقای تولید و همچنین به حداقل رساندن اثرات مضر کودها بر محیط زیست می باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مصرف بهینه و رایج نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر عملکرد ارقام کم محصول (دیلمانی و هاشمی) و پرمحصول (فجر و شیرودی) انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال 1398 انجام شد. عملکرد رقم شیرودی در صورت عدم مصرف هر یک از کودهای نیتروژنی، پتاسیمی و فسفره به ترتیب 5458، 8399 و 9926 کیلوگرم در هکتار و عملکرد رقم فجر در شرایط مشابه، به ترتیب 4894، 7364 و 8903 کیلوگرم در هکتار بود. در ارقام کم محصول نیز در صورت عدم مصرف هر یک از کودهای نیتروژنی، پتاسیمی و فسفری عملکرد رقم هاشمی به ترتیب 2969، 5134 و 4925 کیلوگرم در هکتار و عملکرد رقم دیلمانی به ترتیب 3028، 5408 و 5384 کیلوگرم در هکتار بود. مصرف بهینه کودهای نیتروژنی، فسفره و پتاسیمی در مقایسه با مصرف رایج این سه عنصر نیز به ترتیب سبب افزایش معنی دار 82، 65، 55 و 34 درصدی عملکرد شلتوک به ترتیب در ارقام شیرودی، فجر، هاشمی و دیلمانی شد. بطورکلی نتایج نشان داد که از جمله عوامل اصلی محدود کننده تولید برنج عدم مصرف بهینه کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم است، و بهبود مقدار مصرف و تعداد دفعات تقسیط این کودها بطور همزمان در مقایسه با نحوه مصرف رایج آنها در منطقه، می تواند افزایش متوسط 59 درصدی عملکرد را باعث شود.
کلید واژگان: حاصلخیزی, شلتوک, نیتروژن, فسفر, پتاسیم}Fertilizer management is one of the most important managements to improve production and also to minimize its harmful effects on the environment. The aim of this study was to investigate the effect of optimal and conventional application of nitrogen (N), phosphorus (P) and potassium (K) on the yield of low-yielding (Deylamani and Hashemi) and high-yielding (Fajr and Shirodi) rice varieties. The experiment was conducted as a split plot in a randomized complete block design three replications at a research farms of Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources in 2019. In the absence of any of N, K and P fertilizers, yield of Shiroodi cultivar was 5458, 8399 and 9926 kg ha-1, respectively, and yield of Fajr cultivar was 4894, 7364 and 8903 kg ha-1, respectively. In low-yield cultivars, in the absence of any of N, K and P fertilizers, yield in Hashemi cultivar was 2969, 5134 and 4925 kg ha-1, respectively, and yield in Deylamani cultivar was 3028, 5408 and 5384 kg ha-1, respectively. Optimal application of N, P and K fertilizers caused a significant increase of 82, 65, 55 and 34% of yield in Shiroodi, Fajr, Hashemi Tarom and local Tarom cultivars, respectively, compared with the current application of these three nutrients. The results showed that a suboptimal application of nitrogen, phosphorus and potassium fertilizers is a main limiting factor for rice production, and improving the amount and split application of these fertilizers simultaneously can increase yield by 59% compared to their current application in the region.
Keywords: fertility, rice, nitrogen, Phosphorus, potassium} -
به منظور بررسی اثر تنش خشکی، کود زیستی و نانو کود پتاسیم بر گیاه کینوا آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو سال 97-1396 و 98-1397 در استان تهران منطقه احمد آباد مستوفی اجرا شد. عوامل مورد مطالعه شامل تنش خشکی در چهار سطح (0/015- (شاهد)، 0/3-، 0/6- و 0/9- مگاپاسگال) به عنوان عامل اصلی و دو عامل کود زیستی (ترکیبی از باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن و قارچ میکوریزا در چهار سطح (عدم کاربرد (شاهد) و 1، 2 و 3 درصد) و نانو کود پتاسیم در دو سطح (عدم کاربرد (شاهد) و کاربرد) به عنوان عوامل فرعی به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین شاخص سطح برگ (3/38)، وزن هزار دانه (2/56 گرم) و شاخص برداشت (31/7 درصد) در شرایط نرمال آبیاری و کاربرد نانو کود پتاسیم به دست آمد. بیشترین میزان پتاسیم (0/115 درصد)، آهن (154 میلی گرم بر صد گرم ماده خشک) و کربوهیدرات های دانه (76/8 درصد) در شرایط نرمال آبیاری، کاربرد سه درصد کود زیستی و کاربرد نانو کود پتاسیم و کمترین میزان آنها در شرایط تنش شدید، عدم کاربرد کود زیستی و نانو کود پتاسیم به دست آمد. با افزایش شدت تنش، میانگین کلسیم و منیزیوم دانه به ترتیب از 0/273 و 0/240 درصد در شرایط نرمال آبیاری به 0/145 و 0/142 درصد در شرایط تنش شدید کاهش یافت. تنش خشکی باعث افزایش پروتیین و کاهش روغن دانه کینوا شد، اما کاربرد کود زیستی و نانو کود پتاسیم آنها را بهبود بخشید. بنابراین هم در شرایط نرمال آبیاری و هم در شرایط وجود تنش خشکی، کاربرد 3 درصد کود زیستی و نانوکود پتاسیم جهت بهبود کیفیت دانه کینوا توصیه می شود.
کلید واژگان: پروتئین, روی, فسفر, وزن هزار دانه}In order to investigate the effect of drought stress, biofertilizer and potassium Nano fertilizer on quinoa plant, a split-factorial experiment was conducted in a randomized complete block design with three replications in Ahmadabad Mostofi, Tehran, Iran in two growing seasons (2017-2018 and 2018-2019). The studied factors included drought stress at four levels (-0.015 (control), -0.3, -0.6 and -0.9 MPa) as the main factor and two biofertilizer factors (a combination of Nitrogen-fixing bacteria and mycorrhiza fungi at four levels (non-application (control) and 1, 2 and 3%) and potassium Nano fertilizer at two levels (non-application (control) and application) as sub-factors were factorially placed in sub-plots. The results showed that the highest leaf area index (3.38), 1000-seed weight (2.56 g) and harvest index (31.7%) is attainable in normal irrigation condition and application of potassium Nano fertilizer. The highest potassium (0.115%), iron (154.0 mg/100 g dry matter), and grain carbohydrates (76.8%) contents were obtained under normal irrigation condition with application of 3% biofertilizer and application of Nano fertilizer and the lowest ones were obtained under condition of severe stress with non-application of biofertilizer and non-application of potassium Nano fertilizer. With increasing stress intensity, the mean calcium and magnesium of the seed decreased from 0.273% and 0.240% in normal irrigation conditions to 0.145% and 0.142% in severe stress conditions, respectively. Drought stress increased and decreased quinoa protein and seed oil, respectively, but the application of biofertilizer and potassium Nano fertilizer improved them. Therefore, both under normal irrigation and drought stress conditions, the use of 3% biofertilizer and potassium Nano fertilizer is recommended to improve the quality of quinoa seed.
Keywords: 1000-grain weight, Harvest index, Phosphorus, Protein, Zinc} -
به منظور ارزیابی اثر روش های مختلف مصرف (برگ پاشی و مصرف خاکی) هیومیک اسید و آمینو کلات بر رشد و عملکرد خیار گلخانه ای (Cucumis sativus L.) رقم سوپر سلطان، آزمایش گلخانه ای دو ساله (98-1397) به صورت فاکتوریل بر پایه طرح آماری بلوک های کامل تصادفی، با دو عامل هیومیک اسید (بدون کاربرد هیومیک اسید، کاربرد خاکی هیومیک اسید و کاربرد هیومیک اسید به صورت برگ پاشی) و آمینوکلات (بدون کاربرد آمینوکلات، کاربرد خاکی آمینوکلات و کاربرد آمینوکلات به صورت برگ پاشی) در سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران اجرا شد. اثر کاربرد هیومیک اسید و آمینو کلات و اثر متقابل آن ها بر عملکرد میوه در واحد سطح، تعداد میوه در بوته، درصد ماده خشک میوه و شاخص کلروفیل برگ معنی دار بود، به گونه ای که بیش ترین عملکرد میوه در واحد سطح، تعداد میوه در بوته، درصد ماده خشک میوه و شاخص کلروفیل برگ از کاربرد خاکی هیومیک اسید و آمینوکلات به دست آمد که به ترتیب 4/57، 6/58، 4/56 و 8/43 درصد بیش تر از تیمار شاهد بود. اثر کاربرد هیومیک اسید و آمینو کلات و اثر متقابل آن ها بر غلظت عناصر غذایی پرمصرف برگ معنی دار بود. بیش ترین غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم برگ از کاربرد خاکی هیومیک اسید و آمینوکلات به دست آمد، به گونه ای که غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم برگ در اثر کاربرد هیومیک اسید و آمینوکلات به صورت مصرف در خاک به ترتیب به میزان 44، 51 و 58 درصد افزایش نشان داد. براساس نتایج به دست آمده، برای رسیدن به حداکثر عملکرد خیار گلخانه ای در واحد سطح، کاربرد هم زمان هیومیک اسید و آمینوکلات به صورت مصرف در خاک توصیه می شود.کلید واژگان: پتاسیم, ماده خشک, کلروفیل, فسفر, نیتروژن}To evaluate the effects of different application methods of humic acid and aminochelate (Foliar application and soil application) on growth and yield of cucumber (Cucumis sativus. L), an experiment has been conducted under greenhouse conditions with factorial design based on randomized complete block with three replications during two years (2018-2019) in Tehran agricultural a natural resources research and education center. The humic acid factors are as three levels (untreated, soil application, and foliar spray) and aminochelate factor are as three levels (untreated, soil application, and foliar spraying). The effects of humic acid, the effects of aminochelate, and their intraction on yield, number of fruits per plant, fruit dry matter, and leaf chlorophyll index have been significant. The highest fruit yield, number of fruits per plant, fruit dry matter, and leaf chlorophyll index are obtained from soil application of humic acid and aminocholate, being 57.4%, 58.6%, 56.4%, and 43.8%, more than the control, respectively. Also, the effects of humic acid, the effects of amino chelate, and their intraction have been significant on concentration of macronutrients in leaf. The highest concentrations of nitrogen, phosphorus, potassium, calcium, and magnesium of the leaves are obtained from the application of humic acid and aminoclate in soil. Thus, the concentration of nitrogen, phosphorus, and potassium due to soil application of humic acid and aminolate increase by 44%, 51%, and 5%8, respectively. Based on the results, in order to achieve the maximum yield of greenhouse cucumber, the combined use of humic acid and aminocholate as soil application is recommended.Keywords: Chlorophyll, dry matter, nitrogen, Phosphorus, potassium}
-
میکوریزا یکی از رایج ترین میکروارگانیزم های همزیست با گیاهان محسوب می شود. به منظور ارزیابی سازگاری تودههای مختلف بذری گیاه کاسنی و تلقیح با قارچ میکوریزا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی شامل دو توده بذری (اردبیل و فارس) و تیمار همزیستی با گونه های قارچ میکوریزا (Glomus mosseae، Glomus intraradices و عدم کاربرد) در سه تکرار در گلخانه در سال 1398 اجرا شد. میزان ترکیبات فیتوشیمیایی (فنول، فلاونویید و فعالیت آنتیاکسیدانی، کلروفیل a، b و کل)، وزن تر و خشک ریشه و طول آن، جذب عناصر معدنی در گیاه کاسنی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که توده بذری و کاربرد قارچهای میکوریزا تاثیر معنی داری بر صفات رویشی، مقدار تولید کلروفیل، فنول و فلاونویید کل و فعالیت آنتیآکسیدانی گیاه داشت. بالاترین مقدار تولید فنل کل (77/3 میلیگرم بر گرم وزن تر)، فلاونویید کل (21/1 میلیگرم بر گرم وزن تر)، فعالیت آنتیآکسیدانی (23/5 میلیگرم بر گرم وزن تر) و پارامترهای رشد رویشی در تیمار توده اردبیل و تحت کاربرد قارچ G. intraradices و کم ترین مقدار آنها در توده فارس در شرایط عدم کاربرد قارچ مشاهده شد. نوع توده بذری باعت تغییر در میزان رشد و ترکیبات فیتوشیمیایی گیاه می شود. با کاربرد قارچ های میکوریزا پارامترهای رشدی بهبود یافتند. تاثیر کاربرد قارچ G. intraradices، کارآمدتر از همزیستی ناشی از قارچ G. mosseae تشخیص داده شد. براساس نتایج پژوهش حاضر و با توجه به سازگاری میکوریزا با محیط زیست، استفاده از قارچهای مذکور به منظور افزایش عملکرد انواع گیاهان و به ویژه گیاهان دارویی قابل توصیه است.کلید واژگان: فعالیت آنتی&rlm, اکسیدانی, فنول کل, کاسنی, کود زیستی, فسفر}Mycorrhiza is a common group of microorganisms that can establish symbiotic relations with plants. To evaluate symbiosis and compatibility between a collection of chicory seeds and mycorrhizal fungi, through inoculation, a factorial experiment is set up in a randomized complete block design. Two batches of chicory seed (Ardabil and Fars) are inoculated by two species of mycorrhizal fungi (Glomus mosseae and Glomus intraradices) with the control group of the seeds not being inoculated at all. Three replicates have been arranged in a greenhouse. The research aims at examining how the two species of mycorrhizal fungi affect several plant traits and the amounts of phytochemical compounds (i.e. phenol, flavonoids, antioxidant activity, chlorophyll a and b, total chlorophyll), fresh and dry weights of roots and root length. It also deals with chicory roots’ ability to absorb several elements. Results show that seed batch and mycorrhizal fungi have significant impacts on vegetative traits, chlorophyll content, phenol, total flavonoids, and antioxidant activity in plants. The highest amounts of total phenol production (3.77 mg/g fresh weight), total flavonoids (1.21 mg/g fresh weight), antioxidant activity (5.23 mg/g fresh weight), root growth and chlorophyll content are observed in the Ardabil batch when treated with G. intraradices. The lowest amounts of these values are recorded in the Fars batch where no mycorrhizal inoculation has been applied. The two batches of seeds grow into plants with different growth rates and phytochemical compositions. The growth parameters of plants improve in the case of mycorrhizal inoculation. The effects of G. intraradices are more efficient than those of G. mosseae in symbiosis with chicory plants. Based on the results of the present study and considering the compatibility of mycorrhiza with the environment, the use of these fungi can substantially increase the yield of various plants, especially medicinal plants.Keywords: Antioxidant activity, Biofertilizers, Chycorium intibus, Phosphorus, total phenol}
-
شناخت تاریخ مناسب کاشت گیاهان دارویی برای هر منطقه می تواند در افزایش محصول موثر باشد. از سوی دیگر ورمی کمپوست با بهبود وضعیت بستر خاک می تواند سبب افزایش عملکرد گردد. در این پژوهش جذب عناصر غذایی، صفات فیزیولوژیک و عملکرد دانه گیاه سیاه دانه با کاربرد کود ورمی کمپوست در تاریخ های مختلف کاشت در سال 1400-1399 در شهرستان فسا بررسی شد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول تاریخ های مختلف کاشت در شش سطح (15 بهمن، 1 اسفند، 15 اسفند، 1 فروردین، 15 فروردین و 1 اردیبهشت) و فاکتور دوم ورمی کمپوست در سه سطح (شاهد و ورمی کمپوست 5 و 10 تن در هکتار) بود. نتایج نشان داد که بیشترین جذب نیتروژن و فسفر در 1 اسفند و 15 اسفند مشاهده شد. همچنین بالاترین جذب نیتروژن و فسفر برگ در استفاده از کود ورمی کمپوست 5 و 10 تن در هکتار مشاهده شد. در تاریخ های مختلف کاشت، کود ورمی کمپوست 10 تن در هکتار سبب افزایش محتوای نسبی آب برگ، شاخص برداشت و وزن هزار دانه شد. در تاریخ کاشت 1 اسفند، 10 تن در هکتار کود ورمی کمپوست سبب افزایش وزن خشک اندام هوایی به میزان 8/5 درصد نسبت به شاهد شد. همچنین 10 تن در هکتار کود ورمی کمپوست سبب افزایش عملکرد دانه در تاریخ کاشت 1 اسفند و 15 اسفند به ترتیب به میزان 2/13 و 8/17 درصد نسبت به شاهد شد. در مجموع تاریخ کاشت 1 اسفند تا 1 فروردین و استفاده از کود ورمی کمپوست 10 تن در هکتار برای کاشت گیاه سیاه دانه قابل توصیه می باشد.
کلید واژگان: شاخص برداشت, عملکرد دانه, فسفر, کلروفیل, نشت یونی}IntroductionOne vital area of research about medicinal plants is to study the different environmental conditions affecting the quality of these plants. Also in the research of medicinal plants, it is necessary to investigate and find the optimal conditions to produce the plants with the highest possible yield. Knowing the proper planting date of medicinal plants for each region can be effective in increasing the yield. Cultivation date is one of the main factors in determining the yield of black seed. Accordingly, in different regions, different times have been suggested for the cultivation of this plant. On the other hand, due to the environmental problems caused by the use of chemical fertilizers, the use of organic fertilizers can be used as a solution to increase the yield of medicinal plants. Therefore, vermicomposting can increase yield by improving the condition of the soil bed.
Materials and MethodsThe factorial experiment was conducted in the form of a randomized complete block design with three replications in the field of Fasa in 2021. The first factor includes six planting dates (3 February, 19 February, 5 March, 21 March, 4 April and 21 April) and the second factor includes vermicomposting at three levels (control, no fertilizer and vermicomposting 5 and 10 tons Per hectare). The Vertebrate application of vermicomposting was used. At the end of the growth period, nutrient concentrations, physiological traits and grain yield and yield components were measured.
Results and DiscussionThe results showed that acceleration or delay in planting reduced the uptake of nitrogen and phosphorus in black seed. Delay in planting may have reduced nitrogen and phosphorus uptake by reducing root growth and nutrient uptake. Also, the highest nitrogen and phosphorus uptake of leaves was observed in the use of 5 and 10 tons of vermicompost fertilizer. At different planting dates, the use of vermicompost reduced ion leakage and increased the relative leaf water content and chlorophyll content. Consumption of vermicompost due to improved absorption of nutrients such as nitrogen has led to more synthesis of photosynthetic pigments. Therefore, considering the key role of elements such as nitrogen in the structure of chlorophyll, it seems that the supply of this element is the main reason for the increase in leaf chlorophyll in this study. Also, 10 tons of vermicompost increased the grain yield on planting dates of 19 February and 5 March by 13.2% and 17.8%, respectively, compared to the control. Production of higher yield at the vermicompost level compared to the control is due to the absorption of more nutrients as well as the improvement of photosynthetic pigments and the relative content of leaf water. Early sowing on 3 February and delay in sowing on 4 April and 21 April caused a significant decrease in harvest index and 1000-seed weight.
ConclusionLate planting shortens the vegetative growth period, the plant enters the reproductive stage earlier and the plant is faced with a lack of photosynthetic resources. Also, the grain filling period is faced with drought stress and heat at the end of the season, and this end stress on grain weight causes a severe reduction in yield. On the other hand, vermicompost has been able to provide the plant with nutrients in an acceptable amount and has the right conditions for growth and increase yield. Therefore, vermicompost has increased the growth of black seed by providing a suitable growth environment. In total, the planting date is 19 February to 21 March and the use of vermicompost fertilizer 10 tons per hectare for planting black seed is recommended. Therefore, the use of vermicompost to increase the production of seed yield in Nigella sativa can be an interesting perspective in the production of this plant for industrial and pharmaceutical applications.
Keywords: Chlorophyll, grain yield, Harvest index, Ion leakage, Phosphorous} -
پژوهشی جهت بررسی اثر تلقیح پایه های پسته با یک ایزوله از قارچ مایکوریزا آربسکولار بر ویژگی های رشدی، کارآیی استفاده از فسفر و مقاومت به تنش پایه ها در دانشگاه شهرکرد در سال 96-1395 اجرا گردید. دو آزمایش جداگانه بصورت فاکتوریل با سه فاکتور بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتور اول در هردو آزمایش پایه های پسته در چهار سطح، شامل بادامی ریز زرند، قزوینی، سرخس و هیبرید UCB1، فاکتور دوم در هردو آزمایش مایکوریزا در دو سطح شامل عدم تلقیح و تلقیح پایه ها و فاکتور سوم در آزمایش اول تنش خشکی (آبیاری به میزان 100درصد ظرفیت گلدانی به عنوان شاهد، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت گلدانی) و در آزمایش دوم تنش شوری (91/0 به عنوان شاهد، 57/7، 12/16 و 63/24 دسی زیمنس برمتر) بود. دانهال های پسته به مدت 60 روز تحت تنش قرار داشتند. مایکوریزا باعث افزایش وزن تر ریشه، ساقه و برگ در هردو تنش و نسبت سطح برگ و سطح مخصوص برگ در تنش شوری گردید. گیاهان تلقیح شده با مایکوریزا کارآیی استفاده از فسفر کمتر و تحمل بیشتری در برابر تنش های خشکی و شوری داشتند. شاخص های رویشی و کارآیی استفاده از فسفر ریشه، برگ و کل گیاه در اثر هردو تنش خشکی و شوری کاهش یافت. واکنش چهار پایه استفاده شده در این آزمایش به مایکوریزا و تنش های خشکی و شوری متفاوت بود. نتایج این تحقیق نشان داد پایه های سرخس و UCB1 به ترتیب از نظر تحمل به تنش خشکی و شوری بهتر از دو پایه دیگر بودند.
کلید واژگان: پاسخ رویشی, فسفر, تحمل به تنش, همزیستی}Plant Production, Volume:44 Issue: 4, 2022, PP 587 -600Background and ObjectivesEnvironmental stresses are serious threats for agricultural production. Abiotic stress is a serious threat to agricultural products. Pistachio is one of the most important agricultural products in Iran and United States and its developing in other countries. Pistachio has good yields in rain fed condition and increases the flush and quality of yield by irrigation. Arbuscular mycorrhizal fungi (AMF) are one of the most useful microorganisms in the soil, and most plants can be symbiosis with mycorrhiza, that help to improve nutritional conditions and other functions such as photosynthesis and osmotic regulation under stress conditions.
Materials and MethodsAMF, (Funneliformis mosseae) were propagated using corn (Zea mays). Four pistachio rootstocks in symbiosis with mycorrhiza were subjected to drought and salinity stress in two separate experiments. Plants were divided randomly into three treatments (three replications and 6 plants per treatment), Treatments included drought, salinity, mycorrhiza and rootstock (In Shahrekord university, 2017-18, and 32 °21 N 50° 49 E ). At the end of the experiment, the plants were harvested. Then all parts of the plant, including roots, shoots and leaves, were separated and weighted. The amount of phosphorus was measured using a spectrophotometer (UV-Vis Spectrometer) at a wavelength of 470 nm (Olsen et al., 1954). Data were evaluated by Three-way analysis of variance (ANOVA) with SPSS 25.0.0.
ResultsThe rootstock biomass in this experiment influenced by different treatments (mycorrhiza, rootstock type and stress). P content of both leaves and root tissues of pistachio rootstocks was affected by both drought and salinity stress (data not showed). Mycorrhiza increased root, stem and leaf fresh weight under drought and salinity stress and leaf area ratio and specific leaf area under salinity stress. Mycorrhiza-inoculated plants had lower phosphorus use efficiency and more tolerance to drought and salinity stresses. Growth indices and phosphorus use efficiency of root, leaf and total, decreased under both drought and salinity stresses. The Sarakhs rootstock was more salinity-sensitive than other rootstocks.
DiscussionIn this research, pistachio rootstocks showed differences in biomass and biomass was diminished under salinity and drought stress. Biomass reductions under abiotic stress (drought and salinity stress) conditions in previous studies on almond, peaches, olives, apple and pistachio fruit trees has been reported. Biomass was higher in +M rootstocks, which could be owing to effects of mycorrhizal symbiosis on P absorption. The difference between rootstocks is related to rootstock absorption capacity that it is related to root condition. Therefore, rootstocks that have better roots growth and can obtain root survive under stress conditions, they can be better in mineral uptake and more tolerant to stress statue, because the ability of plants to withstand stresses depends to a large extent on roots.
Keywords: Growth response, phosphorus, Stress tolerance, Symbiosis} -
آفتابگردان (Helianthus annuus L.) یکی از محصولات با ارزش کشاورزی است که عمدتا به خاطر روغن خوراکی آن کشت می شود. فسفر از عناصر پرمصرف غذایی در گیاهان است که نقش های متعدد ساختاری در سلول دارد و برای عملکرد کاتالیتیک آنزیم های دخیل در متابولیسم ضروری است. در راستای تولید ارقام فسفر-کارا، در آزمایشی، 100 لاین خالص آفتابگردان روغنی از نقاط مختلف جهان در دو شرایط بهینه و کمبود فسفر و بر اساس صفات مختلف زراعی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلدانی در سال زراعی 97-1396 ارزیابی شدند. بر اساس نتایج آماره های توصیفی، در شرایط کمبود فسفر در مقایسه با شرایط بهینه، میانگین اکثر صفات مورد مطالعه کاهش یافت و بیشترین آسیب ناشی از کمبود فسفر، به ترتیب در صفات درصد فسفر بوته، عملکرد دانه در بوته، وزن طبق و وزن خشک بوته مشاهده شد. در تجزیه ساختار جمعیت بر اساس 128 نشانگر IRAP و 120 نشانگر REMAP، دو زیر جمعیت (دوK=) در پانل ارتباطی شناسایی شد و عدم تعادل پیوستگی برای نشانگرهای رتروترنسپوزونی، 04/3 درصد بود. در تجزیه ارتباطی صفات بر اساس نشانگرهای رتروترنسپوزونی و با استفاده از مدل خطی مخلوط، به ترتیب 17 و 19 نشانگر رتروترنسپوزونی پیوسته با صفات در شرایط بهینه و کمبود فسفر شناسایی شد و نشانگر cfcr8-1 بین صفات در شرایط بهینه و کمبود فسفر مشترک بود. نتایج به دست آمده از این مطالعه، اطلاعات ارزشمندی در زمینه مبنای ژنتیکی صفات مورد مطالعه ارایه می دهد که می توان از این اطلاعات در برنامه های اصلاحی و تولید ارقام با میزان عملکرد بالا در آفتابگردان استفاده نمود.
کلید واژگان: آفتابگردان, تنوع ژنتیکی, عدم تعادل پیوستگی, فسفر, نشانگرهای مولکولی}Sunflower (Helianthus annuus L.) is one of the most valuable agricultural products, mainly cultivated for edible oil. Phosphorus is a suitable nutrient in plants that plays key roles in several cellular structures and catalytic functions of enzymes involved in metabolism. In order to produce and develop phosphorus-efficient cultivars, 100 sunflower lines from different parts of the world were evaluated in an experiment based on agro-morphological traits under two optimal and phosphorus deficient conditions in a completely randomized design with three replications in pots in 2017-18 cropping season. Based on results of descriptive statistics, the average of most studied traits was reduced in phosphorus deficient compared to optimal conditions, and the most damage caused by phosphorus deficiency were observed in plant phosphorus percentage, grain yield per plant and head and plant dried weights, respectively. In population structure analysis based on 128 IRAP and 120 REMAP markers, two sub-populations (K=2) were identified in association panel and amount of linkage disequilibrium for the retrotransposon based molecular markers was 3.4%. In association analysis using MLM model, 17 and 19 markers were identified for traits in optimal and phosphorus deficient conditions, respectively and the cfcr8-1 marker was common between traits in optimal and phosphorus deficient conditions. The results obtained from this study present valuable information on the genetic basis of studied traits that can be used for breeding and developing high performance varieties in sunflower.
Keywords: Genetic diversity, linkage disequilibrium mapping, Molecular markers, Phosphorous, Sunflower} -
به منظور ارزیابی اثر کاربرد قارچ تریکودرما در شرایط سطوح مختلف آبیاری بر خصوصیات رشدی و جذب برخی عناصر در گیاه ریحان آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1397 در گلخانه اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی شامل 3 سطح آبیاری (50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی) به عنوان فاکتور اول و مایه زنی با قارچ تریکودرما (غلظت 108) و عدم مایه زنی با قارچ تریکودرما به عنوان فاکتور دوم بودند. نتایج نشان داد کاربرد قارچ T. harzianum در سطوح مختلف آبیاری اثر معنی داری بر صفات رشدی و جذب عناصر در گیاه ریحان داشت. بیشترین میزان وزن تر (39.27 گرم در بوته) و خشک اندام هوایی (5.916 گرم در بوته) و وزن تر (5.365 گرم در بوته) و خشک ریشه (2.129 گرم در بوته) و سطح برگ (11.828 سانتیمتر مربع) در تیمار سطح آبیاری 100 درصد ظرفیت زراعی همراه با کاربرد قارچ تریکودرما مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان جذب عنصرهای فسفر (0.0038 میلی گرم بر گرم وزن خشک)، پتاسیم (0199/0 میلی گرم بر گرم وزن خشک) و نیتروژن (0.01637 میلی گرم بر گرم وزن خشک) در تیمار سطح آبیاری 100 درصد ظرفیت زراعی همراه با کاربرد قارچ تریکودرما مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش به طور کلی می توان بیان کرد کاربرد قارچ T. harzianum همراه با گیاه ریحان در شرایط سطوح مختلف آبیاری قابلیت بهبود رشد گیاه را داشته و منجر به افزایش کارایی گیاه و جذب مواد غذایی می شود.
کلید واژگان: پتاسیم, سطح برگ, فسفر, نیتروژن, Ocimum sativum}IntroductionToday, in order to prevent the destruction of water, soil and environment resources, and at the same time to achieve the desired performance in agriculture, in the conditions of environmental tensions such as drought, the use of biofertilizers is a desirable solution. Drought is one of the most important non-living environmental stresses and a limiting factor in agricultural production, especially in arid and semi-arid regions around the world. Trichoderma isolates are stimulated by various mechanisms such as competition for food and the growing environment, stimulation of plant resistance mechanisms, stimulation of plant growth and development, change of environmental conditions, especially rhizosphere and increase the solubility of mineral elements to be absorbed by the plant. Experiments have shown that the use of Trichoderma Harzianum during the basil basil can increase the number of leaves, weight and dryness, nitrogen levels and plant phosphorus relative to the control (Tallapragada 2013). Due to the increasing reduction of water resources and the confrontation of plants with water stress and reduction of quality and quantity of agricultural products in this study, the effect of different concentrations of Trichoderma Harzianum on basil plant in drought stress on morphological, biochemical characteristics and adsorption of elements was investigated.
Materials and methodsAn experiment was conducted in a completely randomized design with three replications in 2018 in the greenhouse. The treatments included 3 levels of drought stress (50, 75 and 100% field capacity) as the first factor and inoculation with Trichoderma fungus (concentration 108) and non-inoculation with Trichoderma fungus as the second factor. Sampling was performed 60 days after drought stress, coinciding with the development of flowering plants. Morphological traits including wet and dry weight of aerial limbs and roots were weighed. The length of the stem and root was measured by a ruler and the leaf surface by a device measuring the surface of the leaf gauge. The total amount of nitrogen was measured by the kjeldahl method device, the amount of phosphorus was measured using a colorimeter by a spectrophotometer, and the amount of potassium was measured by a film photometer. Data analysis was performed using minitab 18 statistical software and comparison of means based on Bonferroni test at 5% probability level (p <0.05). The charts were also drawn using EXCEL software.
Results and discussionThe results showed that the use of Trichoderma harzianum in different levels of drought stress had a significant effect on growth traits and adsorption of elements in basil. The highest fresh and dry weights of shoot and root organs, relative leaf water content and leaf area were observed in the treatment of 100% irrigation capacity along with the use of Trichoderma fungus with a concentration of 108 spore. Also, the highest adsorption of phosphorus, potassium and nitrogen was observed in the treatment of irrigation level of 100% field capacity with the use of Trichoderma fungus with a concentration of 108.
ConclusionThe use of Trichoderma harzianum in stressful conditions in basil has improved the growth properties and increased the absorption of phosphorus, potassium and nitrogen in the plant. In general, in this study, the highest increase in the observed trait was observed in the treatment of irrigation level of 100% field capacity with the use of Trichoderma fungus with a concentration of 108.
Keywords: Leaf area, Potassium, Phosphorus, nitrogen, Ocimum sativum} -
زعفران (Crocus sativus L.)یکی از محصولات کشاورزی با ارزش می باشد که فقط در مناطق محدودی از دنیا کشت می شود. امروزه با توجه به ارزش اقتصادی زعفران، کشاورزان زیادی بدون توجه به توانایی و قابلیت اراضی برای کشت این گیاه، صرفا با توجه به مشابهت اقلیمی اقدام به کشت آن در برخی مناطق کشور نموده اند که گاهی اوقات نتایج رضایت بخشی در پی نداشته است. پیش بینی عملکرد زعفران با توجه به خصوصیات خاک می تواند به ارزیابی قابلیت اراضی برای کشت این گیاه ارزشمند کمک نماید. بدین منظور در یکی از مناطق جدید کشت زعفران در منطقه وامنان استان گلستان، تعداد 100 نمونه خاک برداشت و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی شامل درصد اجزای تشکیل دهنده بخش معدنی بافت خاک، عناصر غذایی فسفر و پتاسیم قابل دسترس، نیتروژن کل، شاخص واکنش خاک، هدایت الکتریکی، ماده آلی و کربنات کلسیم معادل پس از برداشت، وزن تر گل زعفران بر حسب کیلوگرم در هکتار به دست آمد. با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی و ایجاد مدل های متفاوت با مجموعه داده های متفاوتی از خصوصیات خاک به عنوان ورودی و عملکرد زعفران به عنوان خروجی، توانایی این مدل در پیش بینی عملکرد زعفران با مدلهای رگرسیونی مقایسه شد. بر اساس نتایج ضریب همبستگی، موثرترین عوامل بر عملکرد زعفران، فسفر قابل دسترس و ماده آلی بودند. بررسی نتایج مدل های ایجاد شده در دوره آزمون نشان داد مقادیر ضریب تبیین (R2) از 45/0 تا 89/0 متغیر می باشد. با بررسی مدل های برتر می توان نتیجه گیری نمود که مدل بهینه در برآورد عملکرد زعفران وقتی به دست آمد که فسفر، ماده آلی، آهک و پتاسیم ورودی های مدل بودند و مقادیر R2 و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) آن نیز به ترتیب برابر 874/0 و 996/0 کیلوگرم بر هکتار به دست آمدند.کلید واژگان: عملکرد زعفران, بافت خاک, پرسپترون چند لایه, فسفر, گلستان}Saffron (Crocus sativus L.) is one of the most expensive crop which is grown in restricted areas of the world. Due to its economic values, some farmers, based on similarities of climatic conditions have cultivated it in some regions of country regardless of land capability and suitability, which sometimes the result was not satisfactory. Saffron yield prediction based on soil properties enables us to assess the land suitably for cultivation of this valuable plant. For this purpose, 100 soil samples were collected from Vamenan Saffron fields in Golestan province and the soil chemical and physical properties including the percentage of constituents of the mineral part of soil texture (Sand, Silt, Clay), Phosphorus, potassium, Nitrogen, pH, Electrical Conductivity (EC), Organic matter and Calcium Carbonate Equivalent were measured. In addition, the weight of Saffron wet flower (kg.Ha-1) was measured. In the present study, various combinations of soil properties as input were applied and nine models were developed using artificial neural networks and multiple linear regression models for predicting the saffron yield. Performance of the models was validated using Root Mean Square Error (RMSE), Correlation Coefficient (R) and Geometric Mean of Error Ratio (GMER) methods. The results of the correlation analyses showed phosphorus and organic matter are most effective factors in the production of Saffron. Results showed that performance of the models is much different where R2 value varies from 0.45 to 0.89. Comparing the performance of Saffron yield estimation models indicated the optimal model was obtained from the combination of phosphorous, organic matter, potassium and calcium carbonate equivalent as input and values of R2 and RMSE equal to 0.874 and 0.996 kg.ha-1, respectively.Evaluation of model results indicated that the coefficient varied was obtained from 0.45 to 0.89. The best model in saffron yield estimation was obtained when phosphorous, organic matter, potassium and electrical conductivity were as the input, so that values of R2 and root mean square error (RMSE) were obtained 0.891 and 0.89 kg.ha-1, respectively.Keywords: Saffron Yield, Soil texture, Multilayer Perceptron, Phosphorus, Golestan}
-
این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1397-1398 در مزرعه ای شور (هدایت الکتریکی 2/5 دسی زیمنس بر متر)، واقع در منطقه دستگرد اصفهان انجام شد. چهار سطح آبیاری (100، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت مزرعه) به عنوان عامل اصلی و چهار سطح کود زیستی (شاهد، نیتروکسین، بیوفسفر و تلفیق نیتروکسین و بیوفسفر) و دو سطح کود شیمیایی (عدم کاربرد و کاربرد تلفیقی کودهای شیمیایی نیتروژن و فسفر) به عنوان عوامل فرعی مورد مطالعه قرار گرفتند. تنش شدید خشکی 25 درصد ظرفیت مزرعه فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز، پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز، میزان پرولین و میزان مالون دی آلدیید در کینوا را به ترتیب حدود 46، 52، 142، 42 و 39 درصد نسبت به شرایط بدون تنش آبیاری 100 درصد ظرفیت مزرعه افزایش داد و در نتیجه موجب کاهش معنی دار عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک (به ترتیب حدود 76 و 49 درصد) در این گیاه گردید. با این وجود در تمامی سطوح تنش خشکی، تیمار تلفیق نیتروکسین و بیوفسفر در شرایط کاربرد هم زمان کودهای شیمیایی نیتروژن و فسفر بیش ترین تاثیر را بر تعدیل اثرات تنش خشکی، کاهش معنی دار فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و در نتیجه افزایش عملکرد در مقایسه با سایر تیمارهای کودی در همان سطح خشکی داشت. نتایج در مجموع نشان داد که گیاه کینوا با وجود شوری خاک محل آزمایش، توانست حتی در شرایط تنش شدید خشکی، دوره رشد خود را کامل کند و بذر تولید نماید.
کلید واژگان: تنش اسمزی, فسفر, کاتالاز, کینوا, نیتروژن}The present experiment has been conducted as a split plot factorial based on completely randomized block design with three replications in 2018-2019 crop season on a saline farm (with an electrical conductivity of 5.2 dS/m) in Dastgerd area, Isfahan Province. Four levels of irrigation (25%, 50%, 75%, and 100% of FC) compose the main factors and biofertilizer (the control, Nitroxin, Biophosphorus, and their combination) as well as chemical fertilizer in two level of no application and integrated application of nitrogen and phosphorus fertilizers are the sub-factor. Severe drought stress (25% FC irrigation treatment) increase the measured traits (antioxidant enzyme activity including catalase, peroxidase, and superoxide dismutase along with Proline and Malondialdehyde content) in quinoa by about 46%, 52%, 142%, 42%, and 39%, compared to non-stress conditions (100% FC irrigation treatment), respectively. Also, they significantly reduce grain and biological yield in this plant (by about 76% and 49%, respectively). However, at all drought stress levels , the combination of nitroxin and biophosphorus under conditions of simultaneous use of chemical fertilizers of nitrogen and phosphorus shows the maximum effect on moderation of drought stress effects, significantly reducing the activity of antioxidant enzymes and, consequently, increasing yield, compared to other treatments at the same drought level. Overall, the results demonstrate that despite the salinity of the tested soil, quinoa has been able to complete its growth and seed production even under severe drought stress conditions.
Keywords: Catalase, nitrogen, Osmotic stress, Phosphorus, Quinoa} -
به منظور بررسی اثر توام کودهای شیمیایی و زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه کینوا، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1397-1396 در منطقه دستگرد (برخوار) اصفهان اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل کود شیمیایی در چهار سطح (شاهد، کود شیمیایی اوره، کود شیمیایی سوپر فسفات تریپل و تلفیق کود شیمیایی اوره و سوپر فسفات تریپل) و کود زیستی در چهار سطح (عدم تلقیح با کود زیستی، تلقیح با نیتروکسین، تلقیح با بیوفسفر و تلقیح توام با نیتروکسین و بیوفسفر) بود. نتایج نشان داد که اثر برهم کنش تیمارهای کود شیمیایی و کود زیستی بر شاخص سطح برگ، عملکرد دانه و اجزای عمکرد شامل تعداد خوشه در متر مربع، تعداد دانه در خوشه و وزن هزار دانه گیاه کینوا در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. تیمار تلفیق کودهای شیمیایی اوره و سوپرفسفات بیشترین تاثیر را بر عملکرد بیولوژیک کینوا داشت. در مجموع نتایج نشان داد منابع کودی نیتروژن اثر معنی داری بر صفات ارتفاع بوته، میزان کلروفیل و تعداد خوشه در متر مربع داشتند و منابع کودی فسفر موجود در پژوهش نیز بیشترین تاثیر را بر صفات شاخص سطح برگ، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک کینوا داشتند که این موضوع را می توان با تاثیر بیشتر نیتروژن بر مرحله رویشی و نقش فیزیولوژیک فسفر در تشکیل گل و دانه بندی کینوا مرتبط دانست. در این پژوهش کاربرد تلفیقی کودهای زیستی به همراه تمام تیمارهای کود شیمیایی مورد استفاده، باعث افزایش عملکرد گیاه کینوا نسبت به تیمار شاهد شد. از این رو استفاده از کودهای زیستی به عنوان مکمل های غذایی را می توان به عنوان راهکاری کاربردی برای مصرف بهینه و متعادل کودهای شیمیایی در راستای تحقق اهداف کشاورزی پایدار در زراعت کینوا معرفی کرد.
کلید واژگان: نیتروژن, فسفر, شاخص سطح برگ, عملکرد بیولوژیک, کینوا}In order to investigate the effects of solitary and combined application of chemical and biological fertilizers on the yield and yield components of quinoa plant, a factorial experiment was conducted based on randomized complete block design with three replications in Dastgerd (Borkhar), Isfahan, central Iran, during the 2017-2018 growing season. Experimental factors included four levels of Chemical fertilizers [control, urea, triple superphosphate (TSP), and combined urea + TSP fertilizers] and bio-fertilizers at four levels (no inoculation, and inoculations with nitroxin, bio-phosphorus, and combined nitroxin + biophosphorus). Results showed that the interaction effects of chemical and biological fertilizers on leaf area index, grain yield, and yield components (including number of panicles per m2, number of grains per panicle, and 1000-grain weight) of quinoa plant were significant at 1% probability level. Combined application of urea and TSP fertilizers had the highest impact on the biological yield. Overall, the results showed that plant height, chlorophyll content and the number of panicles per m2 were significantly influenced by nitrogen sources of fertilizers used in this study. The phosphorus fertilizer sources had the highest effects on leaf area index, number of grains per panicle, 1000-grain weight, grain yield, and biological yield, which can be attributed to the greater impact of nitrogen on the increase of prolific panicles and to the marked role of phosphorus in both flower and grain formation. The integrated application of biofertilizers and all of the examined chemical fertilizers treatments increased the yield of quinoa plant compared to the control. Therefore, the application of biofertilizers as supplements can be introduced as a practical approach for optimal and balanced use of chemical fertilizers in order to achieve sustainable agriculture goals in quinoa cultivation.
Keywords: Nitrogen, Phosphorus, Leaf area index, Biological yield, Quinoa}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.