تبیین نقش نماهای شهری در ایجاد دلبستگی به مکان در بین شهروندان (نمونه موردی: نماهای مسکونی شهر تهران)

این پژوهش به بررسی نماهای مسکونی منتخب مسابقات معماری و تبیین نقش نما در ایجاد دلبستگی به مکان در بین شهروندان تهران می پردازد. هدف اصلی تحقیق، بررسی و شناسایی عناصر نما با تاکید بر معانی و ادراکات ذهنی شهروندان و نقش نما در ایجاد دلبستگی به مکان می باشد. تحقیق از نوع کاربردی است و جهت ارزیابی مولفه های تدوین شده در مدل مفهومی از ترکیب روش های پژوهش پیمایشی و روش توصیفی تحلیلی (تحلیل محتوا) استفاده شده است. نتایج تحلیل های کمی و کیفی نمایانگر آن است که نماهای ساختمانی را می توان در قالب ابعاد کالبدی (بتا:0/322)، ادراکی-احساسی (بتا: 0/284) و عملکردی- فعالیتی (بتا: 0/217) بررسی نمود. همچنین، عامل کالبدی با ضریب بتا 0/322 مهم ترین اثرگذاری را بر احساس دلبستگی به مکان ایفا می کند. مبتنی بر یافته های آزمون فریدمن مولفه های نوع مصالح با میانگین رتبه 16/98، رنگ نما با میانگین رتبه 16/88، هماهنگی با ابعاد بومی و زمینه ای 64/16، وجود سطوح پر و خالی 16/28مهم ترین معیارهای کالبدی، تعامل با بنا با میانگین رتبه 16/63و تناسب فرم و عملکرد 76/15 و مشارکت مردم 15/55در مکان مهم ترین عوامل عملکردی- فعالیتی و خاطره انگیزی بنا با میانگین رتبه 16/60و دلبستگی به بنا 16/28و تجارب و انباشت ذهنی 15/13دارای بالاترین میانگین رتبه در عامل ادراکی- احساسی در بین شهروندان مورد مطالعه می باشند.