اثر کودهای بیولوژیک و نانو اکسید آهن و روی بر عملکرد کوانتومی و روند پر شدن دانه گندم در شرایط شوری خاک

به منظور بررسی تاثیر کودهای بیولوژیک و نانو اکسید آهن و روی بر روند تغییرات برخی صفات فیزیولوژیک و پارامترهای پر شدن دانه ی گندم در شرایط شوری خاک، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1393 اجرا شد.  عوامل شامل شوری خاک در سه سطح عدم اعمال شوری به عنوان شاهد و شوری 25 و50 میلی مولار در خاک با استفاده از نمک NaCl، تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در چهار سطح عدم تلقیح، تلقیح با ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، آزوسپیریلوم لیپوفروم سویه OF و سودوموناس پوتیدا استرین 186 و محلول پاشی در چهار سطح بدون نانواکسید یا محلول پاشی با آب به عنوان شاهد، کاربرد نانو اکسید آهن، نانواکسید روی و نانواکسید آهن با روی به نسبت 5/1 گرم در لیتر را شامل می شدند. نتایج نشان داد که بیش ترین مولفه های پر شدن دانه همچون حداکثر وزن دانه (049/0 گرم)، سرعت پر شدن دانه (00172/0 گرم در روز)، طول دوره (85/52 روز) و دوره ی موثر پر شدن دانه (18/39 روز) در شرایط عدم اعمال شوری، تلقیح بذر با سودوموناس و محلول پاشی توام نانواکسید آهن و روی بدست آمد. نتایج مشابهی نیز در شاخص کلروفیل و عمکلرد کوانتومی بدست آمد. کاربرد نانواکسید آهن و روی عملکرد دانه را 4/17 درصد در مقایسه با عدم کاربرد آنها در بالاترین سطح شوری افزایش داد. از این رو به نظر می رسد که کودهای زیستی و نانواکسید آهن و روی می تواند به عنوان یک ابزار مناسب برای افزایش عملکرد دانه تحت شرایط شوری خاک استفاده شود.