اثر کودهای نیتروکسین و اوره بر روی برخی صفات کمی و کیفی علوفه حاصل از کشت مخلوط ذرت و شنبلیله در خراسان جنوبی

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی، تلفیقی و شیمیایی و تاثیر الگوهای مختلف کشت مخلوط ذرت و شنبلیله روی برخی ازصفات کمی و کیفی علوفه، پژوهشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 1395 در منطقه خضری دشت بیاض استان خراسان جنوبی، اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سطوح کودی در پنج سطح بدون کوددهی، مصرف 100 درصد کود شیمیایی اوره، مصرف 50 درصد کود شیمیایی اوره، کود زیستی نیتروکسین، کود نیتروکسین و50درصد کود شیمیایی توصیه شده و فاکتور فرعی شامل الگوهای کشت در شش سطح کشت خالص شنبلیله و ذرت، 100 درصد ذرت + 25 درصد شنبلیله، 100 درصد ذرت + 50 درصد شنبلیله، 100 درصد ذرت + 75 درصد شنبلیله و 100 درصد ذرت + 100 درصد شنبلیله بودند. بر اساس نتایج آزمایش، عملکرد وزن تر و خشک ذرت در سطح یک درصد تحت تاثیر معنی دار تیمار کود دهی، الگوی کشت و ترکیب تیماری انواع کوددهی و الگوی کشت و عملکرد وزن خشک شنبلیله در سطح یک درصد، تحت تاثیر معنی دار الگوی کشت و ترکیب تیماری انواع کوددهی و الگوی کشت قرار گرفت. تاثیر الگوی کشت و ترکیب تیماری انواع کود و الگوی کشت در سطح یک درصد بر صفات کیفی اندازه گیری شده علوفه معنی دار بود. تاثیر انواع کود در سطح یک درصد بر درصد فیبر علوفه و در سطح پنج درصد بر انرژی ویژه شیردهی علوفه معنی دار بود. بررسی شاخص های کیفی علوفه نشان داد بیشترین درصد خاکستر علوفه (15/7) از کشت خالص شنبلیله با کاربرد 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن، بیشترین میزان انرژی ویژه شیردهی (92/1 مگا کالری بر کیلوگرم) از کشت خالص شنبلیله با کاربرد کود زیستی و بیشترین درصد قند محلول در آب (95/30) از کشت خالص ذرت بدون کوددهی حاصل شد. نتایج نشان داد که وجود شنبلیله در الگوی کشت، باعث بهبود کیفیت علوفه شده و در مجموع، الگوهای کشت ذرت + 75 درصد شنبلیله و ذرت + 100 درصد شنبلیله با کاربرد کوددهی تلفیقی می تواند روش جایگزین مناسبی برای تک کشتی ذرت در منطقه محسوب شود.