تاثیر قصه درمانی بر اضطراب مدرسه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی

مشکلات ‌اضطرابی ‌از ‌اختلال‌‌های ‌شایع ‌کودکان ‌هستند ‌که ‌می‌توانند ‌زمینه‌‌ساز ‌بسیاری ‌از ‌اختلال‌‌های ‌دیگر در سنین بعدی باشند. بسیاری از کودکان با اختلال های اضطرابی در دوره کودکی در سنین نوجوانی و بزرگسالی نیز با مشکلات سازش یافتگی بسیاری مواجه می شوند. ‌از این ‌رو ‌هدف ‌پژوهش‌ حاضر ‌بررسی ‌اثربخشی ‌قصه‌‌درمانی ‌بر ‌اضطراب ‌مدرسه ‌دانش‌آموزان ‌دختر ‌مقطع ‌ابتدایی ‌بود.

‌‌ این ‌پژوهش‌ از ‌نوع ‌نیمه‌تجربی، ‌همراه ‌با ‌پیش‌آزمون‌ و ‌پس‌آزمون ‌بود.‌ جامعه آماری ‌پژوهش‌ شامل ‌همه ‌دانش‌آموزان ‌دختر‌مقطع ابتدایی ‌(11-7ساله) ‌شهر ‌اصفهان ‌در ‌سال ‌تحصیلی ‌94-93 بود. حجم نمونه شامل 30 نفر از جامعه آماری مذکور بود که به روش نمونه‌گیری ‌تصادفی ‌چند‌مرحله‌ای ‌انتخاب شده اند که ‌15 نفر در گروه ‌آزمایش‌ و ‌15 نفر ‌دیگر ‌در گروه ‌گواه ‌جایدهی شدند. ‌جهت اندازه‌گیری ‌سطح‌ اضطراب ‌آزمودنی‌‌ها از ‌آزمون ‌اضطراب ‌فیلیپس ‌(1987) ‌استفاده ‌شد.‌ ‌برای‌ گروه ‌آزمایش‌ یازده ‌جلسه ‌یک‌ ساعته ‌قصه‌ درمانی‌ برگزار ‌شد‌ و‌ گروه ‌گواه‌‌ مداخله‌ای ‌دریافت‌ نکرد. ‌مجددا ‌پس‌‌آزمون از هر دو گروه ‌اجراشده ‌و ‌داده‌های به دست آمده ‌با ‌روش تحلیل ‌کوواریانس ‌تجزیه‌وتحلیل ‌شد.

نتایج ‌نشان ‌داد ‌که‌ ‌قصه‌‌درمانی ‌بر ‌اضطراب‌ مدرسه ‌دانش‌آموزان ‌دختر ‌مقطع ‌ابتدایی ‌تاثیر‌ معنادار ‌داشته ‌است‌ و‌ بین ‌گروه آزمایش ‌و‌ گروه ‌گواه ‌‌تفاوت‌ معناداری ‌وجود ‌دارد؛‌ به طوری که ‌میانگین ‌نمرات ‌گروه ‌آزمایش ‌در ‌مرحله‌ ‌پس‌آزمون ‌در مقایسه با گروه گواه از نظر سطح اضطراب ‌مدرسه، به طور معناداری کاهش یافته است ‌(‌ F= 12/03,p<0/001 ‌)‌.

 بر اساس ‌نتایج ‌این ‌پژوهش‌ می‌توان ‌نتیجه ‌گرفت ‌که‌ قصه‌درمانی‌ باعث‌ می‌شود ‌که ‌دانش‌آموزان ‌بتوانند ‌هیجانات ‌مثبت ‌و منفی ‌خود ‌را ‌شناسایی‌ کنند ‌و ‌در ‌نتیجه ‌اضطراب‌ در ‌آنها ‌کاهش‌ یابد؛ ‌بنابراین ‌توصیه می شود از ‌این ‌روی آورد در کنار سایر روش های درمان اضطراب برای‌ کاهش ‌اضطراب ‌مدرسه ‌دانش‌آموزان ‌دختر مقطع ابتدایی، ‌استفاده ‌شود.