مقایسه نگرش کودکان به سالمندی در اقوام فارس، کرد، بلوچ و ترک جامعه ایرانی

نگرش ها، ادراکات، احساسات و عقاید درباره سالمندان از مسایل تعیین کننده بر سلامت و بهبودی سالمند است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه نگرش به سالمندی در کودکان اقوام فارس، کرد، بلوچ و ترک انجام شد.

پژوهش حاضر مطالعه ای علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی کودکان 7 تا 11 ساله و ساکن اصفهان (فارس)، سنندج (کرد)، زاهدان (بلوچ) و تبریز (ترک) در سال 1397 تشکیل دادند. در این پژوهش، تعداد 788 کودک شامل 200 کودک کرد، 190 کودک ترک، 198 کودک بلوچ و 200 کودک فارس با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه نگرش به سالمندی شیبانی و همکاران (1396) بود. داده ها با تحلیل واریانس تحلیل شدند. سطح معناداری 0٫05 بود.

یافته ها نشان داد تفاوت معناداری بین کودکان اقوام مختلف در نگرش به سالمندی وجود دارد (0٫001>p). نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد نگرش کودکان ترک زبان با همه گروه های قومی تفاوت معناداری دارد (0٫001>p). نتایج نشان داد که میانگین نمره نگرش این گروه در مقایسه با سایر گروه های قومی بیشتر است.

نتایج این پژوهش نشان داد که نگرش کودکان به سالمندی تحت تاثیر قومیت کودکان بوده و عامل جنسیت کودک در این خصوص موثر نیست. از آنجا که کودکان ترک زبان نگرش با میانگین بیشتری درمقایسه با سایر گروه ها داشتند، به نظر می رسد که در قوم ترک زبان سالمندان جایگاه ویژه ای، به خصوص در بین کودکان، دارند.