ارائه مدل رشد پس از ترومای ناشی از طلاق در زنان مطلقه

طلاق ممکن است از اتفاقات بسیار استرس زا در زندگی باشد. در مواجهه با این رویداد، در بعضی از افراد تغییرات سازنده ای ایجاد می شود. رشد پس از تروما به تغییرات مثبت و سازنده ای گفته می شود که از حوادث ترومایی به وجود آمده است. این پژوهش با هدف ارایه مدلی برای رشد پس از ترومای ناشی از طلاق در زنان مطلقه انجام گرفت.

پژوهش حاضر با استفاده از شیوه کیفی و از طریق نظریه زمینه ای انجام شد. تعداد بیست زن مطلقه رشدیافته بر اساس روش نمونه گیری هدفمند و تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند و از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته و با استفاده از روش مقایسه ای مداوم استراوس و کوربین تحلیل شدند.

نتایج نشان داد تفرد و تعالی، مقوله مرکزی رشد پس از ترومای ناشی از طلاق بود. پذیرش و گذر از مسیر رنج طلاق به عنوان شرایط علی و مقوله های فرزندان انگیزه ای برای رشد، عوامل خانوادگی، عوامل پیشینه ای، سرسختی روانی و رویارویی و مواجهه برای شرایط مداخله ای استخراج شد. همچنین راهبرد های به دست آمده شامل کنشگری مستقل، مدیریت روابط بیناجنسیتی، استفاده از پتانسیل های محیطی و هنجار پذیری هوشمندانه بعد از طلاق بود. معنویت گرایی شخصی نیز زمینه استخراج شد. در نهایت پیامد مقوله مرکزی که انعطاف پذیری در افکار و رفتار و گسترش دید و تجربه است، توضیح داده شد.

بر اساس یافته های پژوهش حاضر، نتیجه گیری می شود که طلاق به عنوان یک رویداد آسیب زا می تواند جنبه های سازنده ای نیز داشته باشد و موجب رشد افراد شود.