نقش واسطه ای خوددلسوزی در رابطه با تنظیم هیجانی و سازگاری روانی- اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری

هدف از پژوهش حاضر نقش واسطه ای خوددلسوزی در رابطه با تنظیم هیجانی و سازگاری روانی- اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری بود. مطالعه حاضر، از نوع توصیفی - همبستگی بود. تعداد 213 نفر از دانشآموزان دارای اختالالت یادگیری شهرستان مهریز به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و با استفاده از جدول مورگان و کرجسی دراین پژوهش شرکت کردند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی تحصیلی چمرس و همکاران 2331؛ پرسشنامه تنظیم هیجان گراس و جان 2330؛ پرسشنامه سازگاری دانش آموزان سینها و سینگ 1330 و مقیاس خوددلسوزی ریس و همکاران 2311 بود. برای بررسی مدل پژوهش از روش دو مرحله ای پیشنهاد شده توسط اندرسون و گربینگ 1311 و ویرایش بیست و دوم نرم افزار مدلسازی معادلات ساختاری AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که تنظیم هیجان و سازگاری روانی- اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی رابطه معنادار دارد. به این معنی که تنظیم هیجان و سازگاری روانی- اجتماعی پیش بینی کننده متغیر مستقل است. همچنین خوددلسوزی هم توانست نقش واسطه ای بین تنظیم هیجان و سازگاری روانی- اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی داشته باشد.