بررسی تغییرات پارامترهای کیفیت آب در حوضه آبخیز سد زاینده رود

منابع آب شیرین در جهان محدود بوده و توزیع آنها ناهمگن می باشد و از سوی دیگر با گسترش صنایع، احداث سدها وغیره کیفیت همین منابع محدود نیز رو به کاهش است. بنابراین پایش کیفیت آب، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. برای بررسی تغییرات کیفیت آب، روش های مختلفی وجود دارد (آزمونهای آماری، رگرسیون و سری های زمانی، روش های چند متغیره وغیره). در این مطالعه به منظور بررسی کیفیت آب رودخانه زاینده رود، سری زمانی ماهانه پارامترهای کیفیت آب شامل یون سولفات، نسبت جذب سدیم ، هدایت الکتریکی، بی کربنات، یون کلرو pH بکارگرفته شد. به این منظور، رهیافت ارایه شده توسط باکس و جنکنیز به منظور مدلسازی در نظرگرفته شد که شامل سه مرحله تشخیص مدل، تخمین پارامترها و کنترل پارامترهای تخمین زده شده می باشد. برای کلیه پارامترها در ایستگاه های هیدرومتری مدل های ARIMA، ARMA،MA ، AR، مدل های ضربی یا فصلی بدست آمد. پس از مدلسازی، داده های کیفیت آب مربوط به pH، یون بیکربنات و یون کلراز شهریورماه 1384 تا شهریور ماه 1390 پیش بینی شدند و درصد خطا محاسبه گردید که برای pH پایین ترین درصد خطا (5 درصد) بدست آمد. علاوه بر مدلسازی، همبستگی دبی با سایر پارامترها نیز محاسبه گردید و مشخص شد که دبی با همه پارامترها به جز pH در ایستگاه اسکندری همبستگی منفی دارد. همچنین متوسط 20 ساله دبی نشان داد که ایستگاه قلعه شاهرخ بالاترین متوسط دبی (m3/s 57/44) و ایستگاه ورزنه پایین ترین متوسط دبی (m3/s 015/6) را دارا می باشند.