پیش بینی عوامل صمیمیت زوجین بر اساس پای‏بندی به اخلاق اسلامی همسران

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی عوامل‏ صمیمیت بر اساس پای‏بندی به اخلاق اسلامی همسران است. روش پژوهش توصیفی از نوع هم‏بستگی، جامعه آماری زوج های شهرستان بابلسر استان مازندران، حجم نمونه شامل 243 نفر (124 زن و 119 مرد) است که به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به مقیاس صمیمیت (تامپسون و واکر، 1983) و پرسش‏نامه پای‏بندی به اخلاق اسلامی همسران (نظری، 1394) پاسخ دادند. داده ها از طریق تحلیل عامل (به منظور مشخص شدن عامل های صمیمیت) و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که گویه های صمیمیت بر روی 3 عامل احساس های مثبت، به فکر هم بودن و یکی شدن دارای بارهای عاملی معنادار هستند که می توانند 60 درصد از واریانس صممیت را تبیین نمایند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که پای‏بندی به اخلاق اسلامی همسران می تواند عوامل صمیمیت یعنی احساس های مثبت (78/0)، به فکر هم بودن (85/0) و یکی شدن (78/0) را به صورت معناداری پیش بینی نماید. شاخص های برازش نشان داد که مدل تحلیل مسیر از برازش قابل قبول برخوردار است.