مقایسه اثر تریگر اوولاسیون HCG و توام HCG و اکسی توسین بر ایجاد حاملگی بیوکمیکال

ناباروری به صورت عدم حاملگی پس از یک سال تماس جنسی بدون استفاده از هیچ گونه روش پیشگیری، تعریف می شود.  با توجه به وسعت زیاد و جمعیت بالای استان سیستان و بلوچستان و مراجعات بسیار زیاد بیماران به مرکز نازایی در بیمارستان علی بن ابیطالب، مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو شیوه درمانی تحریک تخمک گذاری (یک گروه HCG و گروه دیگر HCG به همراه اکسی توسین) جهت درمان ناباروری در زنان مبتلا به عدم تخمک گذاری انجام شد.

این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 97-1396 بر روی  روی 100 زن نابارور مبتلا به نازایی مراجعه کننده به کلینیک زنان و زایمان بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) شهر زاهدان انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی دریافت کننده HCG و دریافت کننده HCG به علاوه اکسی توسین تقسیم شدند و میزان بارداری بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های کای اسکویر و تی مستقل یا من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

در این مطالعه بر اساس نتایج آزمون کای اسکویر، فراوانی باروری در گروه دریافت کننده توام HCG و اکسی توسین به طور معنی داری بیشتر از گروه دریافت کننده HCG به تنهایی بود (016/0=p).

استفاده همزمان اکسی توسین با HCG باعث افزایش معنی دار میزان بارداری می گردد.