ارائه الگوی کاربردی توسعه سیستم اشتراک دوچرخه در شهر شیراز

به دلیل نبود توجه کافی به زیرساختهای سیستم اشتراک دوچرخه و همچنین عدم فرهنگ سازی برای استفاده صحیح از آن و همچنین برنامه ریزی ضعیف در راستای استقرار، نگهداری و توسعه این سیستم، تحقیق حاضر با هدف ارایه الگوی کاربردی توسعه سیستم اشتراک دوچرخه در شهر شیراز انجام گرفته است. پژوهش حاضر براساس هدف از نوع تحقیقات بنیادی است و برحسب گردآوری اطلاعات اکتشافی و با استفاده از روش نظریه داده بنیاد انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته بود. جامعه آماری شامل خبرگان و متخصصان بوده و از روش نمونه گیری هدفمند با تکنیک گلوله برفی استفاده شده است. داده های جمعآوری شده با استفاده از کدگذاری باز، محوری و انتخابی، تجزیه و تحلیل شدند و الگوی نهایی استخراج گردید. مدل نهایی از مجموع مقوله محوری، شرایط علی، بسترها و زمینه های الزم، متغیرهای مداخله گر، راهبردها و پیامدهای سیستم اشتراک دوچرخه در شهر شیراز تشکیل شده است. هر کدام از این شرایط و عوامل تشکیلدهندهی الگو دارای متغیرها و مقوله هایی هستند، که توجه به تحقق آنها موجب توسعه سیستم اشتراک دوچرخه در شهر شیراز می گردد. نتایج بیانگر آن است که به دلیل انگیزه فعالیت ورزشی، بهرهوری زیست محیطی، تسهیل ترافیک شهری، انعطاف پذیری، امنیت و راحتی، از سیستم اشتراک دوچرخه در شیراز استفاده می شود و توسعه سیستم اشتراک دوچرخه، پیامدهایی همچون افزایش نشاط و سلامت شهروندی، ارتقای مشارکت و رضایت کاربران، بهبود مشکالت حمل و نقل و ترافیک، ارتقای کیفیت زیست محیطی، ایجاد اشتغال و افزایش بهره وری پایداری و افزایش جذب سرمایه گذاران بخش خصوصی را به دنبال دارد.