روند تغییرات ترکیبات قندی در سطح اپیتلیوم رحم در حین لانه گزینی

ترکیبات قندی (Glycoconjucates) واسطه بسیاری از میان کنش های سلول- سلول می باشند. شواهد گویای این مطلب است که میان کنش بین محل اتصال کربوهیدرات روی تروفوبلاست و گلیکوزآمینوگلیکان ها و الیگوساکاریدهای رحم در حین لانه گزینی از اهمیت خاصی برخوردار است و این امکان وجود دارد که تغییر پیوندهای قندی، زمان و مکان لانه گزینی را تعیین نمایند.
مطالعه حاضر با هدف بررسی ترکیبات قندی سطح سلول و ماتریکس خارج سلولی در طی لانه گزینی انجام شد؛ همچنین مکانهایی از رحم که در لانه گزینی درگیر می باشند با مکانهای دیگر رحم از نظر محتوای ترکیبات قندی مقایسه گردید.
در این مطالعه تجربی، 12 سر موش حامله (از نژاد Balb/c) به طور تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. در ساعتهای 36، 84، 102، 108 و 114پس از رؤیت پلاگ واژنی، موشها تشریح و رحم آنها خارج شد. پس از فیکس و آماده سازی معمول بافتی برش سریال تهیه شد و به روش پاس/آلسین بلو و تولوئیدین بلو رنگ آمیزی گردید.
در ساعت 114 حاملگی غشای پایه اپیتلیوم رحم با شدت بسیار کم برای قندهای اسیدی واکنش نشان داد. در مقاطعی که لانه گزینی در آن رخ نداده بود، علاوه بر ترکیبات قندی اسیدی، ترکیبات قندی خنثی نیز در راس سلول مشاهده شد. واکنش اپیتلیوم برای ترکیبات متاکروماتیک منفی بود؛ در حالی که در ساعات دیگر نوع واکنش در قسمتهای مختلف اپیتلیوم رحم یکسان بود.
با توجه به تغییر پیوندهای قندی در مکان و زمان لانه گزینی و پیدایش ترکیبات قندی اسیدی در اپیتلیوم این مکان در زمان لانه گزینی این امکان وجود دارد که این ترکیب در فرایند لانه گزینی اهمیت داشته باشد.